نمایشگاه آثار مرتضا بصراوی، گالری ایرانشهر
درون در مقابل بیرون معنا می‌شود و یا برعکس آن. آنچه در ظاهر
خودنمایی می‌کند و بر تماشاگر عرضه می‌شود، پوسته‌ای بیرونی
است که صورت باطنی در درون دارد و در تعاملی شاید متضاد، در
جست و جويى از بیرون به درون حركت می‌کند و سیر مکاشفه
بارها در این مسیر تکرارپذیر است.
نمدهای مرتضا بصراوی فارغ از نمد بودنشان، بر ما در وجه و زاویه
دیگری نمایان شده و در خوانشی دیگر، این بار نه در کارگاه نمدمالی،
در حکم احجامی که تبدیل به مجسمه شده‌اند، در گالری به نمایش
درآمدند. نمد در این نمایشگاه علاوه بر حفظ مفهوم سنتی خودش،
با برخوردی مدرن در کاربستی تلفیقی با اشیای دیگر، در جایگاه
متفاوتی از آنچه قبلا بوده، در فرم‌هایی گاه انتزاعی به شکل مجسمه
ارایه شده است.
مکاشفه و برساخت
کلیت نمایشگاه در حکم نتیجه یک مکاشفه است؛ جست و جو در
یک رویارویی که به نظر می‌رسد یک طرفه نیست، به همان اندازه
که هنرمند در برساختن و بازتعریف نمد در تولید اثر هنری، پیش رفته
است، نمد هم با تمام ظرفیت‌هایش به عنوان عنصری تازه تعریف و
با وجوه معناشناسانه، در اینجا حضور مستمر دارد. حال اینکه این
احجام نمدی در برخوردی انتزاعی ارایه شده یا بازنمایی عنصری آشنا
باشند، گویی هنوز در سیر این مکاشفه به قطعیت نرسیده است.
این عدم قطعیت را می‌توان در دو وجه شناخت؛ یکی در روند تولید اثر
که اتفاق جزیی از فرآیند شکل‌گیری اثر نهایی بوده و دیگری در گنگی
مفهوم درون؛ همان طور که در نمود بیرونی برخی از مجسمه‌های
نمدی، شکافی برای چشم‌چرانی مخاطب به درون نمد(درون اثر)،
تعبیه شده است. درون در آثار این نمایشگاه، خواه نمایشی از زایش
باشد، خواه حامل انرژی‌های انباشته شده در هسته عناصر مختلف،
سراسر خوانشی شخصی را در پیش چشمان مخاطب ارایه می‌کند،
یک تجربه شخصی درونی توسط هنرمند در کنکاشی ذهنی در قالب
اشکالی تجریدی؛ گاهی آشنا و با معنا، گاهی غریب و گنگ.
عکس بیشتر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
