بام واژه‌شناسی/Michelangelo
نام ایتالیایی Michelangelo که در فارسی با صورت “میکل‌آنژ” نوشته و خوانده می‌شود از ترکیب دو واژه ایتالیایی Michele (اسم خاص “میکائیل”) و Angelo با معنی “فرشته” ساخته شده است و به یکی از فرشتگان مقرب در ادیان ابراهیمی اشاره دارد. واژه Michele ایتالیایی از Michāēlem لاتینی که صورت مفرد مذکر مفعولی Michaēl است، گرفته شده. واژه لاتینی اخیر از Μῐχᾱήλ (Mikhāḗl) یونانی باستان آمده است که خود از واژه عبری מִיכָאֵל (mīḵāʾēl, “Michael”) گرفته شده است. این اسم خاص مذکر، دارای سه بخش زیر است:
۱. ضمیر موصولی מִי (mí) با معنی “کسی که”،
۲. حرف اضافه כַּ־ (-cha) با مفهوم “مانند” که هم‌ارز كَـ (ka-)در عربی است و
۳. نام אֵל (él) با معنی “خدا” که هم‌ارز ilum اکدی، إلَه و اللّٰه عربی و אלה (aláh)آرامی است. همه این واژه‌ها از -ʾil* سامی نخستین گرفته شده‌اند که نامی مذکر با معنی “خدا” است.
به این ترتیب، میکائیل در ظاهر دارای معنی “کسی که چون خداوند است” بوده.
واژه Angelo ایتالیایی از Angelus لاتینی متاخر گرفته شده است که در این زبان نامی خاص و مذکر است. واژه دارای صرف نهادی اخیر از (ἄγγελος (ángelos یونانی باستان با معنی اصلی “فرستاده” آمده است که ریشه آن نامشخص است. واژه اخیر با 𐀀𐀐𐀫 (a-ke-ro) یونانی میسنی هم‌ارز است و احتمالا وام‌واژه‌ای مرتبط با (ἄγγαρος (ángaros به معنی “پیک سواره پارسی” است. واژه (ἄγγελος (ángelos را از hankara* پارسی باستان به معنی “فرستاده” یا (𒂊𒄈𒌅 (egirtu اکدی به معنی “لوح نوشته‌دار” که خود از (𒄃 (egēru به معنی “پیچیده بودن” گرفته شده است و یا از زبان‌های هند و اروپایی پیش یونانی مجمع‌الجزایر یونان امروزی می‌دانند.
#بام_واژه‌شناسی
دبیر: فرهنگ پارسی‌کیا
تصاویر:
