طراحی‌هایی که “حسین تمجید” با خودکار کشیده، در اندازه‌های بزرگ و کوچک، زبانی معاصر از یک سوژه عمومی را نشان می‌دهد.
سوژه گل که هنرمندان بسیاری به آن پرداخته‌اند، در آثار این هنرمند به زبانی منحصر به فرد تبدیل می‌شود.
این رفتار را می‌توان در پرتره‌هایی که با خودکار کشیده است هم مشاهده نمود.
شیوه هنرمند در طراحی، بازنمایی دقیق و عین به عین یک سوژه و سپس تخریب و یا ترکیب آن با عناصر دیگر است؛ دست اندازی هنرمندانه که ماهیتی جدید به طراحی می‌بخشد.
این ماهیت جدید، روحیه زیست هنرمند را نمایش می‌دهد که در دوره ای زندگی کرده که همه چیز در تعلیق، تخریب، اضطرار و موقعیتی زودگذر است.
گل‌های حسین تمجید در اوج اغواگری و زیبایی، با دست نوشته‌هایی که سخت خوانده می‌شوند مخدوش شده‌اند، انگار زمان روی گلبرگ هایشان خط کشیده است.
زیبایی و سرزندگی رو به نابودی رفته و تنها خاطره‌ای از آن به جا مانده.
گل‌ها با اجرای دقیق در اندازه‌های بزرگ، موجودیتی فراتر از یک گیاه را به ذهن متبادر می‌کنند.
در آثار تمجید اغلب ارجاع به گذشته، با المان‌های تصویری و فیگوراتیو دیده می‌شود، گذشته‌ای که نابود شده و از یاد رفته است، گلی خشکیده در گلدان، بنایی متروک و یا سوزان در آتش، کلاه‌خود جنگی واژگون شده، تصویری مخدوش از یک زن، قهرمانی از یاد رفته، دست نوشته‌هایی که شاید قسمتی از یک نامه عاشقانه قدیمی یا دفترچه خاطرات باشند.
بام طراحی
دبیر: نجوا عرفانی
