چرا آثار هنری اینقدر گران هستند؟
کوتاهترین پاسخ این است: بیشتر آثار هنری گران نیستند.
در می 2019، مجسمه “خرگوش” اثر جف کونز به قیمت 91
میلیون دلار توسط کریستیز به فروش رفت و رکورد گران‌ترین
اثر هنری متعلق به یک هنرمند زنده را به خود اختصاص داد.
این خرگوشِ بزرگِ نقره‌ایِ براق توسط رابرت منوچین، موسس
گالری منوچین در نیویورک، به نمایندگی از استیون کوهن،
میلیونر و سرمایه گذار آمریکایی، خریداری شد.
اگرچه خرگوش کونز رکورد مهمی را در بازار هنر ثبت کرد، اما
حراج‌هایی با این رقام در مقایسه با میلیون‌ها خرید و فروش
دنیای هنر به هیچ عنوان معمول نیست. در سال 2018 ارزش
بازار جهانی هنر –شامل گالری‌ها، فستیوال‌های هنری، و مراکز
حراج- حدود 67 میلیارد دلار برآورد شده است. حراج‌هایی از این
دست توسط گروه کوچکی از مجموعه داران ثروتمند هدایت
می‌شود که ارقام نجومی‌ای را برای آثار گروه کوچکتری از
هنرمندان، که اتفاقا آنها نیز توسط تعداد معدودی از گالری‌ها
عرضه می شوند، پرداخت می کنند.
خرگوش جف کونز رکورددار فروش در بازار هنر
طبق گزارش UBS و Art Basel تنها 2/0 درصد از هنرمندان اثری
دارند که بیش از 10 میلیون دلار فروخته شده باشد، اما 32 درصد
از بازار 63 میلیون دلاری هنر متعلق به آثاری با قیمت بالای 10
میلیون دلار است. با دقت در این آمار پاسخ کوتاهی که در ابتدای
این مطلب ارائه شد ملموس‌تر می شود.
بر اساس آمار و گزارش ها، آثار اغلب هنرمندان زنده هیچگاه در
محدوده بالای 100 هزار دلار معامله نمی‌شود و گالری‌هایی نیز
که از این هنرمندان حمایت می‌کنند روز به روز کمتر می‌شوند.
تعداد انگشت شماری از هنرمندان زنده رامی‌توان نام برد –کونز،
دیمین هرست، و یایویی کوزاما- که مشهور و ثروتمند باشند. در
قدم اول، یک هنرمند برای ورود به بازار هنر چاره‌ای ندارد جز اینکه
گالری‌ای را برای نمایش آثارش پیدا کند و این فرآیند سخت‌تر از آن
چیزی است که به نظر می‌رسد. در مطالب بعدی بیشتر به ساز و
کار بازار هنر می‌پردازیم.
تصاویر:
دبیر بام اقتصاد هنر: هژیر کهریزی
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
