«همه ما دو بار می‌میریمِ یک بار به واقع می‌میریم و بار دیگر وقتی که کسی در دنیا عکس ما را نشناسد.» این جمله هنرمندی است که عمری به تحلیل حافظهُ، تروما و تاریخ فرهنگی پرداخت و از دست دادن دغدغه اصلی او بود. کریستن بولتانسکی چهارشنبه، بیست و سوم تیر ماه 1400، برابر با چهاردهم جولای 2021 درگذشت.
او تقریبا دو هفته پس از آزادسازی شهر از کنترل نازی‌ها، در ششم سپتامبر 1944 در پاریس متولد شد. پدرش که یهودی اوکراینی بود، یک سال و نیم خانواده را در زیرزمین خانه پنهان کرده بود و چنین بود که از اشغال پاریس جان سالم به در بردند؛ به گفته خود او، این خاطره بعدها تاثیر زیادی بر کارش داشت. البته مادرش مسیحی بود و در زمان اشغال نازی‌ها نیازی به مخفی شدن نداشت. او خاطرات، اشیا و متعلقات درگذشتگان، خاصه کشته‌شدگان جنگ را دست‌مایه کار خود قرار داده و در این باره گفته: من در پایان جنگ جهانی دوم متولد شدم. بیشتر دوستان پدر و مادرم بازمانده‌های جنگ بودند، بنابراین من خاطرات و داستان‌های آن‌ها را مدام می‌شنیدم و این امر بر روحیه و ذهن من تاثیر بسیار داشت. امروز هم معتقدم که ما هنوز در جنگ هستیم. هیچ چیز تغییر نمی‌کند. به باور من صلح وجود ندارد. چه تعداد مهاجر در دریای مدیترانه می‌میرند؟ این جنگ است.»
منبع خبر: وب‌سایت The Art Newspaper
