پیکره‌هایی در اندازه‌های بزرگ
جنی ساویل در سال ۱۹۷۰ در ادینبرگ انگلیس متولد شد. او نقاشی را از مدرسه هنریِ گلاسگو آغاز کرد. برای یک دانشجوی ۲۲ ساله که به تازگی از مدرسه هنری خارج شده بود، پیکره‌های برهنه‌ای که در اندازه‌های بزرگ، چاقی بدن زن را به گونه‌ای مشمئزکننده نمایش می‌داد، مهیب بود! ساویل مدت کوتاهی به نیویورک نقل مکان کرد و در آن‌جا ساعت‌های طولانی را صرف مشاهده کار یک جراح پلاستیک کرد.
با عکاسی از جراحی‌های پلاستیک و زیبایی، ساویل، بدن انسان و عوامل روانشناسیِ نهفته در پس تغییرات را بهتر درک کرد. او معمولا از روی عکس کار می‌کند و تاثیر عکس‌های «بیل برانت»، در آثارش به خوبی مشهود است. وی اغلب از درهم آمیختن ایماژهای مختلف برای خلق آثارش استفاده می‌کند و برای به‌دست آوردن جزییات دقیق از بدن مثل کبودی‌ها، جای آبله، گودی و برآمدگی‌های چهره و غیره به مجلات و کتب پزشکی مراجعه می‌کند.
مجموعه آثار با عنوان «برخورد نزدیک»
در سال ۱۹۹۵ ساویل تاکید بر عکس‌ها را از طریق خلق مجموعه‌ای تاثیرگذار از عکس‌های مختلف با همکاری «گلن راچفورد» عکاس گسترش داد. در این مجموعه آثار با عنوان «برخورد نزدیک»، بدن‌های فشرده روی شیشه تصویر شده‌اند که گاه شکنجه و جنسی پلاستیکی را نمایش می‌دهد. جنی ساویل با تصویر کردن بدن زنانه در قالب‌های گوناگون، به نقد ایماژهای متداول زنانگی در جهان پرداخته است. آثار او بدن را در هیاتی استحاله یافته نمایش می‌دهند، تا امور ظاهری زنانگی و در عین حال فرایند دستکاری و استحاله را به نقد بگیرد.
دگرگون کردن جایگاه بدن در نقاشی معاصر
واسازی معانی و به پرسش گرفتن نشانه‌ها قبل از هر چیز، متاثر از نظریه روانکاوی بود که هنرمندان از آن برای تاکید بر سیاست نگاه خیره استفاده می‌کردند؛ نگاه خیره به بدن زنان نظم می‌بخشد، بدین طریق آن را به مثابه ابژه‌ای سالم، بی‌نقص و ایده‌آل باز‌می‌نماید و در عین حال واقعیت فربه و اثرات ناشی از عمل جراحی و پرنقص آن را کتمان می‌کند. جنی ساویل در آثارش بر این بخش فراموش شده از بدن زنان تاکید می‌کند. در عصر غلبه تکنولوژی، ساویل با آثار فیگوراتیو اکسپرسیو، جایگاه بدن در نقاشی معاصر را دگرگون کرده است.
#بام_نقاشی
دبیر: یاسمن رسولی
تصاویر:
گروه معماری کارند حامی شماره پنجم پشت‌بام
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
