آن طبیعت درخشان

156

یدالله درخشانی درگذشت

یدالله درخشانی، نقاش و مدرس هنر، بیست و هشتم شهریور 1402 در هشتاد و پنج سالگی درگذشت.

یدالله درخشانی در سال ۱۳۱۷ در سنگسر سمنان چشم به جهان گشود. او از نوجوانی به طبیعت و رنگ‌های درخشان مناظر پیرامون و نقاشی از آن علاقه داشت و در نهایت سال 1350 کارشناسی نقاشی خود را از دانشكده هنرهای زيبای دانشگاه تهران دریافت. او علاوه بر برگزاری نمايشگاه‌های متعدد انفرادی در چندین نمایشگاه گروهی داخلی و خارجی نیز حضور داشته است. همچنین طرح‌های وی برگزیده دو دوره نمايشگاه بين‌المللی گل و گياه تهران بوده و طراحی و ساخت ميادين و فضاهای سبز در شهرهای شاهرود، سرخه، سنگسر و گرمسار را نیز در کارنامه خود دارد.

در خانواده درخشانی قبل از او، پدربزرگش هم نقاشی می‌کشیده است. خود او نیز در دوران مدرسه بیشتر وقت خود را صرف نقاشی در حیاط مدرسه می‌کرده است. دوران دبستان را در مدرسه‌ای به نام شاهپسند گذراند و چون زیاد نقاشی می‌کرده‌، معلمان از پدرش خواسته بودند که دیگر کاغذ به او ندهد. درخشانی سال‌های کودکی تا جوانی را در دل طبیعت گذراند و مناظر و درختان به موضوع عمده آثار وی بدل شد. به مرور از بیان واقع‌گرایانه به ضربه قلم‌های امپرسیونیستی و رنگ‌های درخشان فوویست‌ها گرایش پیدا کرد و در نهایت رویکرد خود را در مرز انتزاع تثبیت کرد. او شیفته طبیعت بود و نقاشی‌های وی تداعی‌گر تلاطم و تغییرات زندگی در قالب مناظر پرشور است.

یدالله درخشانی با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همکاری داشته و شاگردان بسیاری را در آنجا تربیت کرده است. دو تن از آنها بعدها برنده مدال‌های جهانی شدند. او که شاگرد جعفر پتگر بود، بعدها در ۱۳۴۳ به عنوان دبیر هنر به استخدام آموزش پرورش درآمد و هنرمندانی همچون مسعود سعدالدین، احمد امین‌نظر، محمدعلی بنی‌اسدی، جمال‌الدین اکرامی و حسن جواهری از جمله هنرجویان وی در کانون پرورش فکری و کلاس نقاشی او در سمنان بودند.

.

مراسم بدرقه و وداع با پیکر یدالله درخشانی پنج‌شنبه ۳۰ شهریور ماه ۱۴۰۲ در خانه هنرمندان برگزار شد.

بام خبر

امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد.