درباره آثار جواد نوبهار
میوه‌ها، ثمره‌های کار طبیعت، در کنار هم یا بر هم تلنبار شده و تلی از فرم‌های تو در تو پدید آورده‌اند. بافت پوست آنها متزلزل و شکننده است؛ انگار در حال پوسیدگی هستند. در تابلوهای نقاشی جواد نوبهار چیدمان عناصر و فضاهای مثبت و منفی در کنار پالت رنگی مات، مخاطب را در برابر ترکیب‌بندی فکرشده‌ای قرار می‌دهد، تا در آن جست‌وجو کند و به گوشه و کنار بوم سر بزند.
در میان آثار این هنرمند، گل‌ها اما کم حرف‌تر به نظر می‌رسند؛ بیان‌گری آنها در حجم رنگ و لکه‌های درخشان بیشتر می‌شود. هرجا قلم نقاش ظریف‌تر شده، اشاره به مضامین جدی‌تر بوده است.
در آثار اخیر نوبهار، عناصری از طبیعت بی‌جان، گاهی منظم و گاهی پراکنده در کنار یکدیگر چیده شده‌اند. میوه‌های پلاسیده روی میز یا در ظرف‌های خالی و در پس‌زمینه سفید بوم و برش‌های افقی کادر بالا و پایین در اولین سطح نشان‌دهنده یک تناقض است؛ چیزی شبیه به یک صحنه‌آرایی! گویی پرده کنار رفته و مخاطب با یک صحنه مواجه می‌شود و این صحنه توصیف‌گر یک وضعیت است؛ فساد و زوالی آراسته و تزیین‌شده!
وجود چاقو که بالقوه تداعی‌گر خسران و خشونت است در کنار این میوه‌ها عاقبت اجتناب‌ناپذیر موجودیت را یادآور می‌شود: نابودی! میوه‌ها، این دال‌های زندگی، هرچند بسیار باشند، حتی اگر بریده نشوند، پوسیده و فاسد خواهند شد و این ناگزیر است.
نقاش از رنگ‌های درخشان و پخته به خاکستری‌ها و خطوط ظریف نزدیک‌تر شده و در این دوره با طبیعت بی‌جان ترکیبی نمادین خلق کرده است. تنوع، تفاوت و در عین حال تقابل‌های موجود در این آثار همگی توامان در یک قاب رویت پذیرند و لایه‌های دیگری را نشان می‌دهند. به قول خود نوبهار «گاهی پرده‌های تاریکی کنار می‌روند و رازی برملا می‌شود.»
بام نگر
نرگس مرندی
