کلمه‌ای عریانم افتاده بر ساحلی خاموش با نگاه بمبی خزیده در آغوش شاعری می‌کنم در سکوت کشتی‌هایی که آرام رفته‌اند برمی‌گردم خودم را به یاد می‌آورم با لبخند معجزه بر لب‌هام منتشر در خون پاشیده بر شن‌ها در آواز بمب‌ها و ترانه‌ها
همچون هوای جا مانده از پیش از ظهری شرجی در هجده سالگی از خاطرم می‌گذری و هزار زنبور بی‌سر در اندیشه کندو را در رگ‌هایم می‌آشوبی من می‌مانم و خیالی شیرین که دیگر به خانه‌اش برنمی‌گردد
به پیشنهاد فرزین پارسی‌کیا
حتی تمام ابرهای جهان را به تن کنم باز ردایی به دوشم می‌افکنند تا برهنه نباشم این‌جا نیمه تاریک ماه است دستی که سیلی می‌زند نمی‌داند گاهی ماهی تنگ عاشق نهنگ می‌شود بیهوده سرم داد می‌کشند و رودخانه‌ات از من گذشته است نمی‌خواهم بیابان‌های جهان را به تن کنم و در سیاره‌ای که هنوز رصد نکرده‌اند نفس بکشم حتی اگر باد را به انگشت‌نگاری ببرند رد بوسه‌ات را پیدا نمی‌کنند به کوچه باید رفت گرچه ماشین‌ها از میان ما و آفتاب می‌گذرند به کوچه باید رفت این همه آسمان در پنجره جا نمی‌شود می‌خواهم در جنوبی‌ترین جای روحت آفتاب بگیرم چراغ سقفی به درد شیطان هم نمی‌خورد آن که پرده را می‌کشد نمی‌داند همیشه صدای کسی که آن سوی خط ایستاده فردا می‌رسد بگذار هرچه می‌خواهند چفت در را بیندازند امشب از نیمه تاریک ماه می‌آیم و تمام پرده‌ها و رداها را تکه تکه خواهم کرد بگذار برای بادبادک و شب‌تاب هم اتاقی حوالی جهنم اجاره کنند من هم خواهم رفت می‌خواهم پیراهنم را به آفتاب بدهم.
زمان: ۳ تا ۱۷ آذر ۱۴۰۲ محل نمایش: گالری دیدار نویسنده: امین شیرپور
« نمایشگاه «دیدار با هنرمندان» همان‌طور که از عنوانش مشخص است نمایشگاهی است شامل آثار تعدادی از هنرمندان. گستره‌ی این هنرمندان شامل دانشجویان، دانش‌آموختگان، حتی اساتید عکاسی دانشگاه‌های مختلف و هنرمندان شناخته‌شده می‌شود. تنوع آثار هم از نظر فرمی و موضوعی گسترده و متفاوت است. با آثاری روبه‌روییم که بعضی‌هایشان برای فروش به نمایش درآمده‌اند و بعضی‌هایشان از آرشیوهای شخصی هنرمندان قرض گرفته شده‌اند. کنار آثار عنوان و استیتمنت آن‌ها یا حتی اسم هنرمند نوشته نشده تا شاید بیننده بدون پیش‌داوری با عکس‌ها روبه‌رو شود؛ اتفاقی غیرمعمول که بینندگان را با سؤال‌های زیادی مواجه می‌کند. آثار متنوعِ حاضر در این نمایشگاه از نظر موضوعی یا فرمی به‌هم‌پیوسته نیستند و نباید این نمایشگاه را با دیده‌ی یک نمایشگاه با موضوعی مشخص سنجید. همان‌طور که از عنوان این نمایشگاه مشخص است هدف آن دیدار با هنرمندان است، دیداری که در چند سال گذشته به‌واسطه‌ی شرایط اجتماعی-سیاسی و البته همه‌گیری ویروس کووید-۱۹ سخت یا ناممکن شده بود و در نتیجه رخوت عجیبی جامعه‌ی هنری ایران را فرا گرفته بود. کنار هم به نمایش گذاشتن آثار هنرمندان شناخته‌شده و دانشجویان یا دانش‌آموختگان عکاسی دانشگاه‌های مختلف، درست شبیه اتفاقی که در این نمایشگاه رخ داده، به‌خودی‌خود اتفاق مبارکی است و فرصت‌های زیادی را هم برای تازه کردن دیدارها و شکل‌گیری بحث‌های انتقادی، هم برای ارزیابی سیر عکاسی هنرمندان در سال‌های اخیر فراهم می‌کند. اتفاقی که امیدواریم باز هم ادامه داشته باشد اما با رفع کردن برخی نقص‌های آشکار این نمایشگاه.
گالری گردی از هفته گذشته
تهران
نمایشگاه مجموعه آثار آزاده سنبلی، ۱۰ تا ۲۰ آذر ۱۴۰۲
