تَشعیر
“تَشعیر” با معنای اصلی “آستر مویی گذاشتن (برای لباس)”، یکی از روش‌های مرسوم در نگارگری ایران است که عموما با آرایش زرین و ظریف حواشی صفحات (خصوصا با نقوش حیوانی) شناخته می‌شود ولی به مراتب جامع‌تر از آن بوده و حتی در قلم‌زنی روی فلزات نیز دیده شده است. ابزار غالب برای اجرای این فرآیند، قلم‌موهای بسیار ظریف است که نقوش بسیار ظریفی را نیز ایجاد می‌کنند.
“تَشعیر” اسم مصدر ثلاثی مزید در باب تفعیل است و مانند اسم “شَعر” به معنی “مو” و اسم مصدر ثلاثی مجرد “شَعِرَ” به معنی “پر مو شدن”، از ریشه سه‌تایی “ش‌ع‌ر” می‌آید. به نظر نگارنده و با توجه به کارکرد تاریخی این واژه، پیشنهاد جایگزین فارسی برای این واژه نسبتا پرکاربرد که بار معنایی ویژه‌ای نیز دارد، اشتباهی بنیادی است و بهتر است به همین صورت از آن استفاده کرد.
#بام_واژه_شناسی
دبیر: فرهنگ پارسی‌کیا
گروه معماری کارند حامی شماره پنجم پشت‌بام
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
