علیرضا درویش
علیرضا درویش نقاش ایرانی ساکن آلمان، سال‌هاست
که از ایران دور است. او نقاشی می‌کشد، تصویرگری
کتاب کودک می‌کند و فیلم و انیمیشن می‌سازد.
ایده در نقاشی‌های درویش اهمیت زیادی دارد
و ذهن جست‌وجوگر او همواره در حال کاوش و کشف است.
بسیاری از ایده‌های او برگرفته از تجربیات زندگی خود اوست.
علیرضا درویش در مجموعه‌ای با نام “کاغذ و حافظه”،
که ترکیبی از نقاشی و کار با تکنیک کلاژ است،
نگاهی انتقادی به دور شدن و فاصله گرفتن
انسان از متریال کاغذ و مجازی شدن همه چیز دارد.
او با استفاده از کلاژهای کاغذی،
به تاثیر کاغذ از دوران نخستین کاغذهای چینی،
در سرنوشت بشری اشاره می‌کند و توجه
و تمرکزش بر مکانیسم این انتقال و کنارگذاشتن
چیزهایی مانند نامه‌ها و کتاب‌های
کاغذی است که واقعیت فیزیکی دارند.
او در این مجموعه از تصاویر و متریال‌های
چاپ‌شده و بیش از سه هزار تمبر استفاده کرده است.
کارماده‌های او گاه ویژگی از بین‌رونده (در طول زمان)
دارند و این بخشی از روند کار وی است.
درویش از عناصر ملیت‌های مختلف و زبان‌های متفاوت
بهره می‌گیرد و آثارش از فرهنگ تصویری آلمان فراتر می‌رود.
در مجموعه نقاشی‌های “کتاب”،
تلاش درویش در ارائه بیانی تصویری
از جاندارترین طبیعت بی‌جانی
است که با انسان زندگی کرده است.
نقاشی‌ها مضامینی را دنبال می‌کنند؛
عشق، سیاست، آزادی، اندیشه و ادبیات
درونمایه اصلی این آثار هستند و دیدگاه انتقادی
به فرهنگ و روابط اجتماعی در این
نقاشی‌ها به وضوح دیده می‌شود. .
درویش در سال 1346 در رشت به دنیا آمد.
او فارغ‌التحصیل رشته نقاشی هنرستان هنرهای تجسمی تهران است.
پس از مهاجرت به آلمان، در دهه 90 میلادی
در مدرسه مدیا کلن در رشته گرافیک تحصیل کرد. او در کلن به کار و تدریس مشغول است.
منبع: مقاله لطیف و بی‌قرار مثل باران، نوشته امیر سقراطی. تندیس شماره 289
#بام_نقاشی
دبیر: نجوا عرفانی
تصاویر بیشتر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
