چهره‌ی رنج
دوروتیا لنگ (Dorothea Lange) در سال ۱۸۹۵ در نیوجرسی به دنیا آمد. در دهه ۱۹۲۰، کار خود را به‌عنوان عکاس پرتره آغاز کرد. با وجود موفقیت در این سبک، خیلی زود به جای فضای استودیو، مردم خیابان را سوژه‌ی خود قرار داد. زندگی‌اش پس از مواجهه با جمعیت بی‌خانمان و بیکاری که در تلاش برای بقا در خیابان‌های شهر بودند، به‌کلی تغییر کرد. این تجربه تأثیری عمیق بر او گذاشت و نقطه‌ی عطفی در مسیر کاری‌اش شد. لنگ دوربینش را به سوی واقعیت‌های اطرافش چرخاند و به‌گونه‌ای بنیادین مسیر تازه‌ای در عکاسی مستند اجتماعی گشود.
مشهورترین عکس او، مادر مهاجر، عصاره‌ی نگاه و تأثیر او بر عکاسی است. در اردوگاهی پر از کارگران مزرعه که زندگی‌شان به‌دلیل نابودی محصول نخود از هم پاشیده بود، لنگ تصویری به‌یادماندنی از مادری مهاجر در دل رکود بزرگ ثبت کرد. در این عکس، مادری با چشمانی پر از غم و درماندگی دیده می‌شود، در حالی‌که کودکانش در اطرافش پناه گرفته‌اند. تصویر این زن به نمادی از رنج مردم آمریکا در آن دوران بدل شد.
لنگ که برای سازمان دولتی اداره امنیت کشاورزی آمریکا (FSA) کار می‌کرد، بعدها گفت: «مادر گرسنه و ناامید را دیدم و به سمتش رفتم، گویی که نیرویی مغناطیسی مرا به سوی او می‌کشید.» این تصویر، نمایی هولناک از نومیدی است، اما در عین حال تاب‌آوری در برابر سختی‌ها را نیز نشان می‌دهد. این عکس همچون زنگ خطری جهانی بود درباره‌ی رنج انسانی ناشی از رکود اقتصادی.
اما کار لنگ محدود به دوران رکود بزرگ نبود. در جنگ جهانی دوم، او مأمور شد تا تخلیه اجباری و بازداشت آمریکایی‌های ژاپنی‌تبار را مستند کند. عکس‌های او از اردوگاه‌های بازداشت، زندگی سخت و احساسات تلخ کسانی را نشان می‌داد که به اجبار از خانه‌هایشان رانده شده بودند.
عکاسی او تلفیقی قدرتمند از هنر و کنش‌گری بود. لنگ دوربین را تنها برای ثبت واقعیت به‌کار نمی‌برد، بلکه آن را ابزاری برای اندیشیدن، اعتراض و تغییر اجتماعی می‌دانست.
تأثیر او تنها محدود به دوران خودش نبود؛ بلکه مسیر آینده‌ی عکاسی خبری را نیز شکل داد. اثر لنگ را می‌توان در آثار نسل‌های بعدی عکاسانی دید که کوشیدند بی‌عدالتی‌های اجتماعی را افشا کنند.
در تمام دوران کاری‌اش، لنگ بر قدرت عکاسی برای بازتاب مسائل اجتماعی و ایجاد تغییر پافشاری کرد. کار او گواهی است بر این‌که چگونه یک تصویر می‌تواند احساس برانگیزد، باعث عمل شود و لحظه‌ای از تاریخ را جاودانه کند. دوروتیا لنگ عکاسی را به ابزاری برای نقد اجتماعی و تغییر بدل کرد.
