آنیش کاپور/مادر به مثابه کوه
آنیش کاپور، پیکرساز انگلیسی-هندی، سال ۱۹۵۴ میلادی در بمبئی به دنیا آمد. در ۱۹۷۱ همراه برادرش به اسرائیل رفت و به تحصیل در رشته مهندسی برق مشغول شد، اما بعد از شش ماه آن را رها کرد و عازم انگلیس شد. ابتدا در کالج هنر هورنزی و سپس در مدرسه هنر و دیزاین چلسی تحصیل کرد. کاپور در دهه ۱۹۸۰ با مجسمه‌های هندسی یا بیومورفیک متشکل از مواد ساده مانند سنگ آهک، مرمر، رنگدانه و گچ شناخته شد.
این مجسمه‌ها اغلب دارای فرم‌های ساده، منحنی، تک رنگ و درخشان هستند که از رنگدانههای پودری در آن‌ها استفاده شده است. در کاری با عنوان «مادر به مثابه کوه» (تصویر اول)، کاپور با رنگدانههای قرمز سازه‌ای کوه مانند ایجاد کرده که هویتی زنانه را تداعی می‌کند. کوهی قرمز رنگ شبیه به دامنی زنانه که در بالای آن حفره‌ای خالی دیده می‌شود. تلفیق حسی استوار و لطیف، نشانه‌های فرمیِ اورگانیک و انتخاب رنگ قرمز همگی عناصری هستند که به ویژگی‌های زنانه و بارور بودن آن اشاره می‌کند.
او درباره این مجموعه آثار می‌گوید: «در حین ساخت قطعات رنگدانه به ذهنم رسید که همه آن‌ها حاصل قرار گرفتن در کنار یکدیگرند، بنابراین تصمیم گرفتم برای آن‌ها یک عنوان عمومی انتخاب کنم، “هزار نام”، هزار یک عدد نمادین است و دلالت بر بی‌نهایت دارد. آثار پودری بر روی زمین قرار گرفته یا بر روی دیوار نمایش داده می‌‌شدند. رنگدانه سطح زمین را می‌پوشاند و اجسام تا حدی مانند کوه‌های یخ در زیر آب به نظر می‌رسند و انگار درون آن‌ها چیزی جای گرفته است». چنین استفاده‌ای از رنگدانه منجر به اولین نمایشگاه برجسته او به عنوان بخشی از نمایشگاه «پیکرسازی نو» در گالری هیوارد لندن در سال ۱۹۷۸ شد.
گویی مجسمه‌های کاپور به دوردست‌ها فرو رفته، در زمین ناپدید می‌شوند یا فضاهای اطراف را مخدوش می‌کنند
در اواخر دهه هشتاد کاپور به خاطر کاوش‌هایش درباره ماده و غیره ماده مورد تحسین قرار گرفت، به ویژه برای سازه‌های توخالی که هم به صورت چیدمان و هم مجسمه‌های خودایستا می‌ساخت. گویی مجسمه‌های او به دوردست‌ها فرو رفته، در زمین ناپدید می‌شوند یا فضاهای اطراف را مخدوش می‌کنند. او در ۱۹۸۷ کار با سنگ را آغار کرد. آثار سنگی متاخر او دارای روزنه‌ها و حفره‌های حکاکی شده هستند و اغلب به دوگانه‌ها اشاره دارند؛ زمین و آسمان، ماده و روح، روشنایی و تاریکی، مرئی و نامرئی، خودآگاه و ناخودآگاه، مرد و زن، بدن و ذهن و غیره.
او از سال ۱۹۹۵ با سطوح بسیار صیقلی و بازتابنده از جنس فولاد ضدزنگِ کار کرد که باعث می‌شود سازه نمایی همچون آینه داشته و تصویر بیننده و محیط اطراف را منعکس یا تحریف کند. استفاده از موم قرمز نیز بخشی از کارنامه کاپور است که تداعی‌گر گوشت، خون و تغییرشکل است. برخی از این کارها یادآور حالت‌های اندام داخلی بدن هستند. می‌توان گفت کارهای او مرزهای بین معماری و هنر را محو می‌کند. آنیش کاپور در ۱۹۹۰ به نمایندگی انگلستان در دوسالانه ونیز شرکت کرد و در سال ۱۹۹۱ برنده جایزه هنری ترنر شد. از مجسمه‌های قابل توجه او که در معرض نمایش عمومی قرار گرفته می‌توان به این آثار اشاره کرد: دروازه ابر (۲۰۰۶) در میلنیوم پارک شیکاگو و آینه آسمان (۲۰۰۶) مرکز راکلفر نیویورک و (۲۰۱۱) باغ کینگزتون لندن.
#بام_پیکرسازی
نویسنده: فاطمه صفرپور
تصاویر:
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
