سیراک ملکنیان درگذشت
سیراک ملکنیان، نقاش و چاپگر ایرانی-ارمنی، از پیشگامان نقاشی نوگرای ایران به شمار میآید، با سبک و سیاق خاص خود در نقاشی انتزاعی در یادها میماند؛ آثاری که با تاکید بر خط و سطح و فرمهای پیوسته، نماهای دور و نزدیک طبیعت را تداعی میکنند.
سیراک ملکونیان به سال 1310 در تهران متولد شد. از کودکی به نقاشی علاقه داشت و در دوازده سالگی با حمایت پدرش، نزد یک هنرمند آسوری به نام الکس گورگیز نقاشی رنگ روغن آموخت. در نوجوانی و پس از دوره دبیرستان با مارکو گریگوریان آشنا شد و به واسطه وی درباره هنر مدرن اروپا و جهان آموخت. ملکنیان ابتدا رویکردی فیگوراتیو و رئالیستی داشت و سپس گرایش اکسپرسیونیستی پیدا کرد.
پالت رنگی محدود و تاکید بر خط و فرم ویژگی عمده آثار ملکنیان است. عناصر فیگوراتیو آثار او با گذر زمان سمت و سویی اکسپرسیو و سپس انتزاعی پیدا کرد. او در نقاشیهای اکسپرسیونیستی خود با رنگهای تیره و گاه متضاد به مردم کوچه و بازار پرداخته و بعدها فرمهای انتزاعی را غالبا تکفام یا با طیف رنگی بسیار محدود و خطوطی واضح به تصویر کشیده است. نگاه مینیمال و مهارت ملکونیان در استفاده از کیفیتهای بصری خط و رنگ، انسجام و تعادلی ناب به آثار وی بخشیده و همین امر ویژگی مشترک آثار او با طبیعت بکر است.
او در سال ۱۳۳۶ برنده جایزه هنرمندان معاصر ایران در انجمن ایران و آمریکا شد و در سال ۱۳۳۷ جایزه بزرگ بینال تهران را از آن خود کرد. پس از آن به تشویق گریگوریان برای تحصیل هنر به ایتالیا رفت، اما تحصیل در آنجا را نیمهکاره رها کرد و یادگیری هنر را بهصورت تجربی ادامه داد. او در بینال ونیز شرکت کرد و کمی بعد برنده جایزه نخست بینال پاریس شد. ملکنیان طی سالها در نمایشهای انفرادی و گروهی بسیاری در ایران و دیگر کشورها حضور داشت. او در سالهای پیش از انقلاب در دهه پنجاه برنده رتبهی نخست نمایشگاه بینالمللی هنر تهران شد. او همچنین عضو گروه گروه آزاد نقاشان و مجسمهسازان بود و در سال ۱۳۵۴، آثار وی در واشآرت ۷۷ و آرتفر فیاک ۷۷ نمایش داده شد.
سیراک ملکنیان در آخرین روزهای مرداد 1403، در سن 93 سالگی درگذشت.
بام خبر
