درباره چیدمان «میدان زمان» اثر کلاوس رینکه
چیدمان کلاوس رینکه (Klaus Rinke) در فولکس‌گارتن دوسلدورف، متشکل از ساعت‌های ایستگاهی ایستاده‌ای است که مانند درختان لاغر و بلندی از زمین بیرون آمده‌اند – میوه‌های جدید فناوری که برای نمایشگاه باغ فدرال در سال 1987 کاشته شد. آنها دفترداران زندگی ما بوده و هر ثانیه زندگی را می‌شمارند؛ مانند کارفرمایانی ایستاده و ناظر با شلاق زمان در دست. رینکه در کنار این ساعت‌ها، سنگی را هم بر زمین نشانده و انگار گوری ساخته که به کنایه می‌گوید: «همه چیزها زمان خود را دارند. آه زمان عزیز.»
از سوی دیگر این ساعت‌ها که مانند سربازان در ردیف‌‌های منظم ایستاده‌اند، دشواری همراهی با زمان و همچنین نظم موجود را هم به رخ می‌کشند. آنها با هم پیش می‌روند، ولی ما هرگز نمی‌توانیم هر بیست و چهار تا را با هم ببینیم. گویی که هر کدام نماینده یکی از ساعات شبانه روز باشد و ما میان این همه گرفتار شده باشیم. زمان و در واقع تنها یک لحظه همیشه از یک ساعت به ساعت دیگر در گذار است. زمان بر ما می‌گذرد. زمان از دست ما می‌گریزد. ما پیش می‌رویم، اما ساعت‌های ناظر ایستاده‌اند.
کلاوس رینکه در سال 1939 در واتنشاید به دنیا آمد. ، پدرش کارگر راه آهن بود. او از نوجوانی ساعت جمع می‌کند. آنها ضربان قلب او هستند. او می‌گوید: «عقربه لرزان ثانیه‌شمار مثل انگشت خداست که به ما نشان می‌دهد: اینجا، حالا.» او در میدان زمان، رژه زمان در ساعت‌ها را پیش روی ما می‌گذارد.
بام یک اثر
بهار وفایی
