درباره چیدمان «ابر سیاه»، اثر کارلوس آمورالس در موزه گوما (بریزبن، استرالیا)
تجمع پروانه‌های کاغذی سیاه، زیبایی خام طبیعت را به موزه می‌آورد؛ منظره‌ای شگفت‌انگیز که انگار وضعیتی را پیش‌بینی می‌کند. کارلوس آمورالس (Carlos Amorales) حشرات را به عنوان نماد چیزی همچون “طاعون” توصیف می‌کند که قصد در بر گرفتن مخازب را دارند.
هنرمند برای این چیدمان تا حدی از مهاجرت بزرگ سالانه پروانه‌های سلطنتی شرقی از آمریکای شمالی الهام گرفته است. این گونه پروانه در شمال آمریکا زاد و ولد می‌کند و تا جنگل‌های مرکزی مکزیک، جایی که به خواب زمستانی می‌روند، مهاجرت می‌کند. مهاجرتی که در حال حاضر با تهدید جدی تغییرات آب و هوایی مواجه است. زیبایی عجیب و غریب پروانه‌های شبح‌گونه و سیاه در این چیدمان نشان از این افزایش خطر انقراض و در نتیجه تغییرات تاریک این اکوسیستم شکننده دارد. در استرالیا، این اثر منظره هزاران پروانه بوگونگ بومی را تداعی می‌کند که در طول مهاجرت بهاری خود به جنوب می‌آیند، اما تعداد آنها اکنون در حال کاهش فاجعه‌بار است.
چیدمان “ابر سیاه” کارلوس آمورالس (2007/2018) متشکل از سی هزار پروانه کاغذی سیاه است که در سی اندازه نزدیک به هم برش و تا خورده و به دیوار و سقف چسبانده شده است. نصب این جیدمان به گونه‌ای است که گویی پروانه‌ها مسیر حرکت را گم کرده و در فضا پراکنده شده‌اند.
ابر سیاه کارلوس آمورالس با زبان بصری خیره‌کننده و زیبایی وهم‌آورش ما را دعوت می‌کند تا با ویرانی فزاینده گونه‌های مختلف جشرات و دیگر جانداران به دلیل تغییرات آب‌وهوایی روبه‌رو شویم، بال‌های زغالی پروانه‌ها نشانه‌ای هولناک از اتفاقات غریب آینده است.
#بام_یک_اثر
بهار وفایی
