درباره میگل اورتیز بروکال (Miguel Ortiz Berrocal)
پیکرساز، نقاش، معمار و طراح گرافیک اسپانیایی، میگل اورتیز بروکال بیست و هشتم سپتامبر 1933 در ویلانوئوا در جنوب اسپانیا به دنیا آمد. در سال 1949 تحصیل در رشته معماری را در مادرید آغاز کرد. او همچنین در مدرسه گرافیک و آکادمی هنرهای زیبای سن فرناندو تحصیل کرد. همان‌جا بود که با آنجل فرانت (1891 – 1959) پیکرساز آشنا شد و از اصول و فنون مجسمه را از وی آموخت. در سال‌های 1952 تا 1954 که در ایتالیا اقامت داشت، در دفاتر معماری مختلفی کار کرد و همزمان به طراحی، نقاشی و تمرین مجسمه‌سازی مشغول بود.
در سال 1954 برای دوره سربازی به مادرید بازگشت.در 1955 این هنرمند دو بورسیه تحصیلی از دولت فرانسه دریافت کرد و به پاریس رفت و در مدرسه سرامیک پیر کانیو مشغول به تحصیل شد. آشنایی او با پیکرسازان کاردناس و به ویژه آلبرتو جاکومتی و همچنین آثار ادواردو چیلیدا علاقه وی به مجسمه را دوچندان کرد. در همین زمان اولین مجسمه‌های آهنی خود را ساخت.
در همان سال، بروکال شروع به تولید آثار انتزاعی و ظریف کرد و پا جای پای جی. گونزالس و آنجل فرانت گذاشت. در سال 1958 فرم‌های اولیه با اشکال فشرده‌تری از صفحات مسطح جایگزین شدند. دومین اقامت میگل اورتیز بروکال در رم از اواخر سال 1956 تا 1960 ادامه یافت. او در آنجا، با هنرمندانی چون آلبرتو بورری و افرو باسادلا را آشنا شد. در همین زمان او طراحی و ساخت نرده‌های اتاق بازرگانی در کارارا را به عهده گرفت و برای اولین بار از ترکیب عناصر فلزی استفاده کرد. پس از این تجربه، بروکال تصمیم گرفت از معماری و گرافیک فاصله بگیرد و بیشتر به عنوان یک پیکرساز کار کند.
متکثرهای فلزی
او از همان آغاز و در اولین مجسمه‌های خود هم بر تنوع ماده در آثارش تاکید داشت. به همین دلیل است که اغلب آثار وی همچون بدنی از قطعات در هم رفته با فلزات مختلف ساخته شده است. میگل اورتیز بروکال اصل مجسمه‌های مفصلی و جداشدنی خود را با عناصر ترکیبی توسعه داد. در سال 1960 به کرسپیر نزدیک پاریس و سپس به ورونا رفت. در سال 1962 او مجموعه «متکثرها» را آغاز کرد؛ مجسمه‌های پازلی که بخش‌های جداگانه آن‌ها را می‌توان به روش‌های مختلف با یکدیگر ترکیب کرد و هرکدام به عنوان مجسمه‌های خودمختار در نظر گرفته می‌شوند.
آثار وی در سال 1964 در بینال ونیز به نمایش گذاشته شد. از آن پس، بروکال بین فرانسه و ایتالیا در رفت و آمد بود و از سال 1966 به عنوان استاد مدعو در دانشگاه دولتی هنرهای زیبا در هامبورگ هم تدریس می‌کرد. در سفری به نیویورک در سال 1965، ژاک لیپچیتز او را با “فرایند شاو” آشنا کرد، که از آن زمان به بعد بروکال را قادر ساخت تا نسخه‌های متعددی با حفظ کیفیت بالا تولید کند. این فرآیند سر هم بندی پیچیده هر مجسمه، که عموما شامل بیش از 40 عنصر منفرد است، در دستورالعمل‌هایی در قالب کتابچه همراه آثار ارائه می‌شد.
در سال 1973 میگل بروکال به ویلا ریزاردی در نگارار نقل مکان کرد. او همچنین در کارگاه ریخته‌گری خود آثاری برای سالوادور دالی، جورجو دکریکو ، ریموند دوشان ویلون، خوان میرو، ایزابل والدبرگ و برخی دیگر از هنرمندان هم‌عصر خود ساخت. میگل اورتیز بروکال در 31 ماه می 2006 در مالاگا درگذشت.
بام پیکرسازی
گردآوری و ترجمه: بهار وفایی
