هنر تعاملی
با وجود این‌که نقاشی دیجیتال، گرافیک و انیمیشن کامپیوتری بیشترین مرز مشترک با هنرهای تجسمی را دارند اما هنر تعاملی از جذاب‌ترین بخش نیومدیا آرت به شمار می‌رود.
اگرچه اولین نمونه‌های ارائه شده در این رشته به دهه ۱۹۲۰ باز می‌گردد ولی دهه ۱۹۹۰ که فن‌آوری‌های کامپیوتری و اینترنتی با شتاب زیادی گسترش پیدا کردند را می‌توان زمان رسمی بروز و ظهور این هنر شناخت.
هنر تعاملی، تماشاچی (مخاطب) را چه بصورت حضور فیزیکی و چه بصورت مجازی در خلق اثر مشارکت می‌دهد.
برخلاف تمام انواع سنتی هنر که مخاطب را صرفا یک رویکرد سنتی ذهنی می‌شناسند و حضورش را بعد از خلق و با کنار رفتن هنرمند مهم و میسر می‌دانند.
در هنر تعاملی مخاطب با انواع روش‌ها مثل ناوبری، مونتاژ، استفاده از حجم، صدا و سایه‌ی مخاطب و حتی بهره‌گیری از سنسورهای حرکتی، صوتی و حرارتی در جریان خلق اثر (البته با هدایت هنرمند) شریک می‌شود.
در هنر تعاملی مخاطب و تکنولوژی (در همه ابعاد بی‌شمار آن) بصورتی یکنواخت ابزار هنرمند برای خلق اثر به حساب می‌آیند.
از اواخر دهه ۱۹۹۰ به این‌طرف حتی موزه‌ها و گالری‌ها هم بطور گسترده‌ای از هنر تعاملی در فضای خود استفاده کردند.
طی ۱۰ـ ۱۵ سال گذشته، طراحان و معماران تعاملی هم در ایجاد رابطه‌های جدید در طراحی و سفارش آثار خود فعال بوده و از تکنیک‌های جالبی مبتنی بر استفاده از سنسورها مثل دوربین دیدگاه سگ، سنسور جایگزین فرد و تجزیه و تحلیل صداها بهره برده‌اند و از ابزارهایی مثل نمایش ویدئویی، ویدئو لیزر، موتورهای رباتیک و تکنولوژی عینک -دوربین‌های VR برای نمایش اطلاعات و آثارشان بهره برده‌اند.
نقاشان تعاملی زیادی هم با استفاده از المان‌ها، خطوط و رنگ‌های ارسالی مخاطبان‌شان به‌صورت آنلاین به خلق اثر پرداخته‌اند.
همان‌طور که ذکر شد، در بیشتر موارد هنر تعاملی نه تنها اثر نهایی، بلکه جریان خلق به عنوان یک اثر پویای هنری شناخته می‌شود.
بام نیومدیا
دبیر: ماهیار چرمچی
خرید مجله پشت بام با ارسال رایگان:
