نوروز برای صلح، نوروز برای ایران
در عرضهای میانی نیمکره شمالی زمین (بالا و پایین مدار راسالسرطان)، روز اول برج بره (حمل) مقارن با آغاز اعتدال بهاری است. ایران و مناطق عمده تحت تاثیر فرهنگ ایرانی، در همین محدوده جغرافیایی قرار گرفتهاند و مردمان ایرانی (یا تحت تاثیر این فرهنگ کهن) این بزنگاه نجومی را با اسم رمز “نوروز” گرامی میدارند.
این جشن شاخص ایرانی، شاید ریشههایی دینی – حکومتی (احتمالا در میانرودان) داشته باشد ولی بیش از دو هزاره است که این پوسته را از خود دور کرده و مطلقا جشنی مردمی شده است که تلاشهای حکومتها و ادیان مختلف در از بین بردن آن، ناکام مانده و احتمالا خواهد ماند. نوروز هسته ایرانی بودن است و چنان در جان ایرانیان رسوخ کرده که در صعبترین حوادث تاریخ نیز بههنگام برگزار شده است.
در “تاریخ یعقوبی” آمده است که سپاهیان عرب در روز نخست سال پارسی (نوروز)، تیسفون؛ پایتخت ساسانیان را فتح کردند و مردم در حال برگزاری جشن بودند که غافلگیر شدند. تاریخنویس عرب “ابن عبدوس جهشیاری” در کتاب “أسمار العرب والعجم والروم وغیرهم” در مورد مالیات سنگینی مینویسد که خلفای بنیامیه و بنیعباس متقدم بر برگزاری جشن نوروز توسط مردم وضع کرده بودند … اما نوروز هنوز زنده است و آخرین خلیفه نمدمال شد.
نویسنده: فرهنگ پارسیکیا