•نمایشگاه گروهی مولتی مدیا
•با عنوان مدارِ بسته
•کیوریتور : زرتشت رحیمی
•گالری ماه مهر
.
مدارِ بسته نمایشگاهی است با موضوع امنیت و با رویکردی معاصر که به نظر می‌رسد تاکید بر معاصر بودنش بر موضوع آن می‌چربد. اینکه در معاصر بودنش موفق بوده یا نه، خود مجال و فرصت کافی می‌طلبد اما تلاش و همیّت زرتشت رحیمی و شهرام انتخابی و هم قطارانشان در بسط و گسترش رو به جلو جریان هنر معاصر قابل توجه و ستایش است. ابتدای تیر ماه امسال نیز در گالری آ شاهد نمایشگاه “نازادی” با رویکردی معاصر از ایشان بودیم که در آنجا نیز بر خارج از چهارچوب بودن حاکم بر عرصه هنر که فروش حرف اول آن را می زند تاکید شده بود.
در این نمایشگاه که هنرمندان اسم و رسم‌دار معاصر که از سه دهه پشت سرهم هستند (متولدین دهه چهل، پنجاه و شصت) شاهد آثاری با مدیاهای مختلف و دیدگاه‌های متفاوت به موضوع امنیت هستیم که هرکدام به نوبه خود قابل نقد و بررسی و تحلیل جداگانه و مفصلی هستند. اما آنچه در این مجال اندک می‌خواهم بدان اشاره کنم توجه به فضا و بستر مناسب برای ارائه آثار معاصر است، همان‌طور که هنر معاصر مخاطب معاصر می‌طلبد، فضای معاصر نیز لازم دارد و اگر این فضا در کالبد گالری وجود نداشته باشد یا باید درون آن محیا شود و یا انتخاب مناسبی در گالری برای برپایی آثار معاصر داشته باشیم.
در این نمایشگاه آثاری دیده می‌شوند که با اندکی بسط و فربه‌تر شدن در شکل و فرم، به تنهایی برای نمایش کافی و قابل تامل هستند و بالقوه پتانسیل برپایی یک نمایش یگانه را دارا می‌باشند. در چنین شرایطی، کنار هم قرارگرفتن این تعداد کار متنوع و متفاوت در مدیا و شکل و محتوا و تنها با موضوعی واحد نه تنها به کلیت نمایشگاه کمکی نمی‌کند که سبب می‌شود دقت و توجه لازم به تک تک آثار و خلوت کردن و غور کردن در آثار برای مخاطب حاصل نشود.
فضایی تخت و یک‌دست با نوری یکنواخت (به جز اتاقکی که برای ویدئو چاره‌ای جز ایجاد آن نبوده است) و نبود استیتمنت کنار اثر که میتوانست کمک شایانی در فهم هر چه بیشتر آثار داشته باشد از نکاتی است که می توان بدان پرداخت.
به گمان من هنر معاصر مبلمان معاصر می‌خواهد تا بنشینی و با فراغ بال نظاره کنی آن‌را …
بام گردی
دبیر: مهدی مشایخی
خرید پشت بام با ارسال رایگان:
