•نمایشگاه نقاشی‌های هاوار امینی
•با عنوان سور
•گالری ماه
.
در استیتمنت نمایشگاه آمده است:
“و در روز هفتم از همه کار خود که ساخته بود فارغ شد و در روز هفتم از همه کار خود که ساخته بود آرامی گرفت ـ
کتاب مقدس ، پیدایش ، باب۲، آیه۲”.
.
در وهله‌ی اول، هیچ ارتباطی بین این جملات با آنچه در نقاشی‌ها می‌بینیم، دیده نمی‌شود و گویی در اینجا هم سیاستی در کار است. سیاستی که در آن بین آنکه می‌کشد و آنکه کشته می‌شود، در ظاهر هیچ فرقی نیست و همه جا بوی دسیسه و توطئه می‌آید.
چشمی و چهره‌ای که نشان از هویت است در کار نیست و یا اگر هست، به وضوح دیده نمی‌شود و همه چیز در نهان و پشت پرده اتفاق می‌افتد و سور و ساتی که برپاست حاصل تصمیمات نهانی ست.
عرصه، عرصه‌ی مردان سالخورده و پخته است(رجال سیاسی). حتی زنی در آثار حضور ندارد. معمایی در کار است که فقط آفریننده‌ی آن از آن باخبر است.
از دیدن آثار نقاشانه و اکسپرسیو هاوار امینی که خوش تکنیک، خوش ریتم و چشم نواز است، لذت می‌بریم ولی در نهایت متوجه دسیسه‌ای که در کار است نمی‌شویم (لزومی هم به متوجه شدن ندارد). هیچ ارجاعی به مکانی یا زمانی مشخص و معین که ما را به نقطه‌ی مورد نظری هدایت کند، نیست و تنها نشانه‌هایی که در همه آثار به چشم می آید کت و شلوار و کراواتی است که ما را به عرصه‌ی قدرت رهنمون می‌سازد.
ریخت و حالت افعال عامیانه و لمپن‌وار کاراکترها که شکلی سرخوشانه هم دارند، روایتگر سویه چرک و کثیف عرصه قدرت هستند و بیننده را به این گمان می‌برد که گویی شخصیتها ، لحظاتی پیش، از کارزاری دهشتناک فارغ گشته‌اند ،آرام گرفته‌اند و یا آماده کارزاری سخت و هولناکند. پدر خوانده فیلمی است که پس از دیدن آثار او به ذهنم متبادر شد.
بام گردی
دبیر: مهدی مشایخی
خرید مجله با ارسال رایگان:
