اتل عدنان در سال ۱۹۲۵ در بیروت متولد شد. در سوربن پاریس و بعدها در بركلی و هاروارد، به تحصیل فلسفه پرداخت. در زمان تدریس در کالج دومنیکن کالیفرنیا، صدای اعتراضش به اشغال الجزایر توسط فرانسه و همچنین جنگ ویتنام را بسیار بلند بود. او به تشویق یکی از همکاران هنرمندش، آن اوهانلون، در ۱۹۵۸ نقاشی را آغاز کرد. علی رغم وجود اخبار ناراحت کننده و خشونت بار، آثار اتل عدنان با الهام از مناظر و بر محوریت صلح کشیده شده‌اند. برای بیش از پنج دهه، او نقاشی‌هایی انتزاعی و مناظری کوهستانی، با ترکیب‌بندی‌های ساده خلق کرد. این هنرمند که در کودکی با تفکر استعمار و اختلاف فرهنگی روبه‌رو شد، همواره در پی آرامش بود.
اتل عدنان در یکی از شعرهایش می‌گوید: «این کار ناتمام من / کودکی / این دریاچه زمرد / از سفر دیگر من / آن سو / پله‌های آسمان‌ها را دنبال می‌کند / ترکیبی از درد / و آتش مسلسل / گل‌ها ناپدید شدند»
با این‌که عدنان به نقاشی بسیار علاقه داشت و بسیار هم کار می‌کرد، اما نقاشی‌های وی تا سال ۲۰۱۰ چندان مورد توجه قرار نگرفتند؛ کریستف باکارگیف آثار او را در گالری سملر بیروت دید و چنان تحت تاثیر قرار گرفت که به عدنان موقعیت برجسته‌ای در نمایشگاه كاسل (آلمان) داد. آنجا بود که علاوه بر بوم‌های انتزاعی عدنان، كتاب‌های وی که شامل اشعار و نقاشی‌های او بود به نمایش گذاشته شد و اتل عدنان نقاش شهرت خود را به دست آورد.
پس از آن آثار او در نمایشگاه‌های متعددی در موزه‌ها و گالری‌های معتبر دنیا، در کنار آثار هنرمندانی چون لی کراسنر، هلن فرانکنتالر، یایوی کوساما و دیگران به نمایش درآمد.
این شاعر و نقاش لبنانی امروز در نود و شش سالگی درگذشت.
