طبیعت، ترجمانِ حال آدمی
طبیعت و انسان، هنر و تکنولوژی
استودیو دریفت (Studio Drift) در سال ۲۰۰۷ میلادی توسط دو هنرمند هلندی، لونکه گوردین (Lonneke Gordijn) و رالف ناوتا (Ralph Nauta) تاسیس شد. استودیویی با گروهی شصت و چهار نفره و تخصص‌های مختلف که با تمرکز بر مجسمه، چیدمان و اجراهای تجربی کار می‌کنند. دریفت در پی نشان دادن پدیده‌ها و ویژگی‌های خاص طبیعت، با استفاده از فناوری به منظور یادگیری از مکانیسم‌های زمین و از نو ساختن ارتباط بین انسان و طبیعت است. آثار نوری استودیو درفیت عمیق و در عین حال ساده هستند و با فرایندی تعاملی و خلاقانه در میانه ساختار طبیعی و ساخت دست انسان قرار می‌گیرند.
پروژه “ایگو”، تداعی کننده احساسات و عواطف، نقاط قوت و ضعف دیدگاه‌های انسان
هنرمندان این استودیو پرسش‌های بنیادین درباره چیستی زندگی مطرح می‌کنند و به دنبال رویکردهای مثبت اندیشانه برای آینده هستند. اغلب اشیای ساخته شده توسط انسان فرم ساکن دارند، در حالی که هر چیز طبیعی در این جهان از جمله انسان، در معرض دگردیسی مداوم و سازگاری با محیط پیرامون خود قرار می‌گیرد. در نتیجه دریفت سعی دارد مخاطب، فضا و طبیعت را هماهنگ و همراه کند و فرصتِ تجربه‌‌هایی را برای افراد فراهم می‌کند که الهام‌بخش ارتباط مجدد انسان با کره زمین هستند.
پروژه “ایگو” یک سازه مکانیکی مبتنی بر زمان، تجسمی از چشم‌اندازهای انسان است. ایگو نشان‌دهنده سختیِ سیستم‌های ساخته شده توسط بشر و چگونگی سیال شدن یا حتی فروپاشی آن‌ها بوده و نشان می‌دهد که چگونه امیدها، حقایق و احساسات ما نتیجه مستقیم سختی یا روان (سیال) بودن ذهن ما است. این سازه یک ریسمان عظیم که با بیش از شانزده کیلومتر با فلوئوروکربن و تارهای نازک ساخته شده و توسط موتورهایی کنترل می‌شود که به هنرمندان اجازه می‌دهد آن را به حرکت درآورند و تصویربرداری کنند. این سازه تا کنون در این مقیاس در جای دیگری اجرا نشده و در واقع تداعی کننده احساسات و عواطف، نقاط قوت و ضعف دیدگاه‌های انسان است.
چگونه یک جسم بی‌جان می‌تواند از تغییراتی که بیانگر شخصیت و احساسات هستند، تقلید کند؟
کارهای دریفت این پرسش را مطرح می‌کند که چگونه یک جسم بی‌جان می‌تواند از تغییراتی که بیانگر شخصیت و احساسات هستند، تقلید کند؟
در پاسخ به این سوال هنرمندان در پروژه “چمنزار” یک مجسمه جنبشی مکانیکی را ساختند که به حضور بازدیدکنندگان واکنش نشان می‌دهد و مانند یک گل شکوفا می‌شود. در زیر چیدمان چمنزار حس‌گرهای یکپارچه قرار گرفته تا حضور بازدیدکنندگان را به حالت‌های مختلف تبدیل کند و گل‌های رباتیک با همنشینی چراغ‌های رنگی و رنگ پارچه که به خودی خود دارای طیف رنگی است، شکوفا می‌شوند. در نهایت همه این گل‌ها در کنار هم با یک منظره وارونه موجودی گیاه مانند را خلق می‌کنند که همچون رقصی شاعرانه باز و بسته می‌شوند و ببیننده را به همزیستی با خود دعوت می‌کنند. عدم ثبات فصول، تغییرات مداوم و روندِ رشد طبیعت دلالت‌های ضمنی این اثر است.
این استودیو نمایشگاه‌ها و پروژه‌های بی‌شماری را در سراسر جهان به نمایش گذاشته است که از جمله‌های آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
موزه ویکتوریا و آلبرت (۲۰۰۹ و ۲۰۱۵)، موزه متروپولیتن نیویورک (۲۰۱۰)، دو سالانه ونیز (۲۰۱۵)، گالری پیس (۲۰۱۷). همچنین دریفت در سال ۲۰۱۴ جایزه آرت لاگونای ونیز را دریافت کرد.
#بام_پیکرسازی
نویسنده: فاطمه صفرپور
تصاویر:
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
شرکت نگاه روشن پارس حامی پشت‌بام
