چنگیز شهوق (1312 باکو / 1375 تهران) نقاش و مجسمه‌ساز ایرانی بود. وی از هنرمندان جریان هنر نوگرای ایران محسوب می‌شود.
چنگیز شهوق در هنرستان هنرهای زیبای تهران آموزش دید ( 1332-1336). او در برگزاری پنج بینال تهران و تاسیس نگارخانه‌های صبا و تخت‌جمشید مشارکت فعال داشت و در سالهای آخر عمر در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی تدریس می‌کرد.
شهوق پس از چند سال تجربه پراکنده در عرصه هنر مجسمه‌سازی به انتزاع روی آورد. رویکرد انتزاعی او غالبا با نوعی بیان هیجانی و خشن همراه بود. وی همیشه مجسمه‌سازی را حرفه اصلی خود می‌دانست و در زمینه احیای هنر مجسمه‌سازی، در سالهای پایانی دهه ۶۰ شمسی، کوشش‌های مختلفی انجام داد.
در نقاشی‌ها و مجسمه‌هایش مواد و مصالح مختلف به‌کار می‌برد و بر تنوع بافت سطوح و ریتم خطوط تاکید می‌کرد و رنگ در ترکیب‌بندی‌های او نقش فرعی داشت.
از او آثاری در موزه ژرژ پمپیدو پاریس و اثری در موزه هنرهای معاصر تهران موجود است.
چنگیز شهوق از مدعوین گروه آزاد نقاشان و مجسمه‌سازان بود که به همراه این گروه در نمایشگاه
” آبی” شرکت کرد. چنگیز شهوق ضمن برگزای چند نمایشگاه انفرادی در نمایشگاه های گروهی بسیاری در ایران و هند حضور داشت.
برخی آثار هنرمند:
