شماره دوم / پژوهشی درباره انجمن هنری خروس جنگی
در این شماره که در تابستان 98 منتشر شد؛ می‌خوانید:
سر مقاله
فرشید پارسی‌کیا
یک؛ بزنگاه تاریخی
این‌‌قدر پیاپی در بزنگاه تاریخ بوده‌ایم که دیگر نمی‌توانم به جرات بگویم امروز در بزنگاه تاریخی خاصی زندگی می‌کنیم یا نه! هزینه‌های چاپ، سختی روزگار مطبوعات و شیوه زندگی بشر امروز، که به شدت تحت تاثیر فضای سطحی و ملتهب مجازی قرار گرفته است، مخاطب را از خواندن مکتوبات باکیفیت دور کرده و نگرانی مرا از سطحی‌نگری عمیق و عمومی جامعه بالا برده است. «پشت‌بام» زمانی شماره دوم خود را منتشر میکند که التهاب عجیبی جامعه را فراگرفته و نگرانی از وضع معیشت و اقتصاد، تمامی ذهن خانواده ایرانی را به خود مشغول کرده است.
اما، «سختی‌ای که آدمی را از پا درنیاورد، قطعا او را قوی‌تر خواهد کرد». به همین دلیل ما برای ادامه راه مصمم هستیم.
دو؛ پشت‌بام در پشت‌بام
خوشبختانه زحمات گروه «پشت‌بام» در شماره اول با استقبال کم‌نظیر مخاطبان هنرهای تجسمی رو‌به‌رو شد. ۲3 اسفند ماه ۹۷ در رونمایی اولین شماره از نشریه «پشت‌بام» در پشت‌بام خانه هنرمندان ایران، مخاطبان محترم ما آمدند، خریدند، بردند، خواندند و نقد کردند، و این یعنی ما مزد تلاشمان را از مخاطبانمان گرفتیم.
سه؛ مجله آنلاین
مجله آنلاین «پشت‌بام»، راهی مجزا از نشریه کاغذی پیش گرفته است. اعضای تحریریه آن، ستون‌ها را به صورت روزانه (روزنامه) با مطالب متنوعی در حیطه هنرهای تجسمی تولید و منتشر می‌کنند و می‌کوشند تا چشم آسیب‌دیده مخاطب امروز را با مطالب و تصاویر صحیح و قابل اعتنا آشنا کنند، که در این امر به دستاوردهای قابل توجهی نیز رسیده‌اند.
چهار؛ تاریخ هنر از اواخر قاجار تا به امروز
«پشت‌بام» کاغذی در ابتدا قصد دارد طی یک برنامه دوساله تاریخ هنرهای نقاشی، طراحی و مجسمه را در یک بازه زمانی مشخص، از سال ۱۲۸۹ (مدرسه صنایع مستظرفه) تا 13٥7 (انقلاب ایران) بررسی کند و طی یک برنامه پژوهشی منسجم آن را به مخاطبان حرفه‌ای هنرهای تجسمی ارائه دهد و بعد از تکمیل این پرونده، سراغ دیگر رسانه‌ها، از جمله عکاسی و گرافیک برود و در یک توالی تاریخی مشخص به آن‌ها بپردازد.
شایان ذکر است که توالی تاریخی دوره اول در پایان ۶ شماره کامل خواهد شد و مخاطب ارتباط دقیق موضوعات را کشف خواهد کرد.
پنج؛ شماره دوم – خروس‌جنگی
انجمن هنری خروس‌جنگی در سال ۱۳۲۷ و بعد از بازگشت جلیل ضیاپور از فرانسه به ایران، توسط خود جلیل ضیاپور، غلامحسین غریب و حسن شیروانی تشکیل شد و فعالیت خود را در آتلیه شخصی ضیاپور واقع در خیابان تخت جمشید تهران آغاز کرد. میتوان فعالیتهای این گروه را از مهمترین بخش‌های تاریخ هنر نوی ایران دانست، زیرا آن‌ها در راستای کارهای عملی در حیطه هنر، به فعالیتهای جدی نظری و انتشار مقالات و مکتوبات می‌پرداختند و با انتشار نشریه «خروس‌جنگی» در سال‌های بعد تاثیرات بسزایی بر روی جامعه تخصصی هنر گذاشته‌اند.
نشریه «خروس‌جنگی» در دور اول با حضور ضیاپور تمایلات بیشتری به هنرهای تجسمی داشت، اما با آمدن هوشنگ ایرانی در دور دوم و رفتن ضیاپور بیشتر به سوی ادبیات سوق پیدا کرد.
باید توجه داشت که بنا به دلایل زیر، درباره تاریخ انتشار پنج شماره اول مجله «خروس‌جنگی» شبهات زیادی وجود دارد؛
۱. منابع موجود، محدود و نادرست هستند؛
۲. منابع موجود یکدیگر را نقض می‌کنند؛
۳. به دلیل این‌که نشریه «خروس‌جنگی» در دوره اول، ضمیمه نشریه «قیام ایران» بوده، تاریخ روی جلد ندارد.
بنابراین تاریخ‌نویسان در مورد آغاز به کار انجمن در سال ۲۷ یا ۲۸، نظرات متعددی دارند و وجود این فرضیات متعدد نتیجه‌گیری را دشوار میکند.
نهایتا با کمک جناب آقای محسن شهرنازدار و گروه پژوهش «پشت‌بام» شماره 8778 روزنامه ایران مربوط به یکشنبه 4 اردیبهشت 1328 را در آرشیو روزنامه یافتیم که در آن گزارش از سخنرانی حسن شیروانی در 26 فروردین 1328 (ایراد شده در تئاتر فرهنگ و در جشن سالگرد انجمن) آمده است.در این سخنرانی شیروانی گزارشی از فعالیتهای یک‌ساله انجمن ارائه می‌دهد و می‌گوید: «اعضای موسس این انجمن – غریب، ضیاپور ، شیروانی- برای ترویج افکار و عقاید هنری خود لازم دانستیم که نشریه‌ای داشته باشیم تا بتوانیم گفتنی‌های خود را به وسیله آن منتشر کنیم.» شیروانی همان‌جا صراحتا بیان میکند: «از این نشریه با نام همین انجمن تاکنون پنج شماره منتشر شده…» در نتیجه پرواضح است که تاریخ انتشار نخستین شماره به سال ۱۳۲۷ برمی‌گردد.
شش؛ سپاس‌گزاری
در انتها مراتب احترام و سپاس خود را به اساتید پیشکسوت سید فرید قاسمی، محمد شمس لنگرودی، عباس مشهدی‌زاده، خسرو سینایی ابراز می‌دارم. همچنین سپاس‌گزارم از خانواده‌های محترم ضیاپور، غریب و جوادی‌پور، مدیران و دست اندرکاران موزه هنرهای معاصر و موزه شیبانی در خانه تاریخی «کاج» کاشان، و همچنین توکا ملکی، احسان آقایی، لیلا میرصفیران، الهام آهویی، آزاد احمدی و آرش سلطانعلی که در دومین شماره «پشت‌بام» با ما همراه بودند.
سالشمار
سال‌شماری درباره رخدادها، افراد و مکان‌هایی که بر روند و توسعه «انجمن هنری خروس‌جنگی» تاثیر گذاشته‌اند.
گروه پژوهش پشت‌بام
چکیده:
سالشمار پیش رو شامل پژوهشی‌است درباره انجمن هنری خروس‌جنگی که به روند و گستره این انجمن، افراد تاثیرگذار و مقتضیات زمان آن می‌پردازد، و اطلاعات مهم هر سال را ارائه می‌دهد. بررسی مکان‌ها، افراد و رخدادها را با توجه به تاثیری که مستقیم یا غیرمستقیم، بر این انجمن داشته‌اند، ذکر و تلاش کردیم به جراید و مطبوعاتی که در این بازه زمانی منتشر شدند، بپردازیم. باتوجه به این که منابع در دسترس در رابطه با انجمن هنری و نشریه «خروس‌جنگی» خطاهای تاریخی زیادی دارد، در سالشمار شماره قبل، تاریخ شروع فعالیت انجمن هنری خروس جنگی سال ۱۳۲۸ درج شده است. در این فاصله، گروه پژوهشی «پشت‌بام» به مستنداتی دست یافت که نشان می‌دهد این انجمن در سال ۱۳۲۷ فعالیت خود را آغاز کرده است. با احترام به مخاطبان «پشت‌بام»، در سالشمار شماره دوم این اشتباه اصلاح و مستندات آن بعد از سالشمار ارائه شده است. درصورت تجدید چاپ شماره اول این خطا را آن‌جا هم اصلاح خواهیم کرد…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
خروس جنگی / در پی درک هنر مدرن
مطلب پیش رو به دلیل اهمیت آن در ارایه نظرات جلیل ضیاپور و همچنین انتشار آن در اولین شماره “خروس جنگی” بازنشر شده است.
جلیل ضیاپور
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
هنر ایران در مدرنسیم
گفت‌و‌گو با سیامک دل‌زنده درباره “انجمن هنری خروس جنگی” و جایگاه آن در تاریخ هنر ایران
کیانوش معتقدی
چکیده:
سیامک دل‌زنده، نویسنده، منتقد و پژوهشگر هنر معاصر ایران است، که یکی از مهمترین کتاب‌های حوزه هنرهای تجسمی سال‌های اخیر را با عنوان «تحولات تصویری هنر ایران بررسی انتقادی» منتشر کرده است. دل زنده در بخش‌هایی از پژوهش خود به بررسی زمینه‌های شکل‌گیری و زایش مدرنیسم در هنر ایران پرداخته و تاثیرات انجمن خروس‌جنگی بر فضای هنری دهه‌های سی و چهل را مورد مطالعه قرار داده است. در این فرصت جایگاه این انجمن را در تاریخ هنر ایران، و تاثیرگذاری اندیشه‌های ضیاپور بر تحولات نقاشی مدرنیستی ایران تا آغاز دهه چهل و جنبش سقاخانه را مورد بحث و تبادل نظر قرار دادیم…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
بررسی نام انجمن هنری خروس جنگی
فرهنگ پارسی‌کیا
چکیده:
اهداف اصلی انجمن خروس‌جنگی، روشنگری و مقابله با سنت‌گرایی افراطی در هنر است. به این ترتیب زبان انتقادی، ابزار اصلی آن‌ها است. نام خروس‌جنگی، تمامی این مولفه‌ها را در خود دارد. خروس نماد خروشیدن و بیدار کردن مردمان است و جنگی بودنش، ساختار انتقادی تند انجمن را منتقل میکند. از طرفی این نام به مفاهیم کهن ایرانی اشاره دارد که اتفاق بازگشت به ایران باستان در دوره پهلوی را تداعی میکند. البته باید توجه داشت که عبارت خروس‌جنگی در ابتدا معنای پرنده‌ای جنگجو در مسابقه‌ای خونین را به ذهن شنونده می‌‌‌آورد، ولی احتمالا به دلیل خشن بودن این مفهوم، اعضای اولیه انجمن دلایلی ثانوی برای انتخاب این عبارت عنوان کرده‌اند…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
پس از نیم قرن فعالیت / جلیل ضیاپور 1378-1299
یحیی ذکا
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
در خروش و سازش / یادداشتی بر آثار و رویکرد جلیل ضیاپور
بهنام کامرانی
چکیده:
جلیل ضیاپور هنرمند مهمی در تاریخ هنر مدرن ایران است، نه‌فقط به خاطر نقاشی‌هایش بلکه به خاطر آرا و پژوهش‌ها و تدریسش نیز. کسانی مانند او در مرحله حساسی از تاریخ ایران قرار گرفته‌اند. او بعد از مهاجرت از بندر انزلی به تهران، مدتی آهنگ‌سازی می‌‌‌‌‌خواند و بعد از مدتی به مدرسه صنایع مستظرفه میرود و هنرهای سنتی مانند تذهیب و نقش قالی و نگارگری و کاشی‌کاری را میآموزد و بعدتر با تاسیس دانشکده هنرهای‌زیبا هنرهای تصویری و دکوراسیون را فرامی‌‌‌‌‌گیرد. آموزش‌های او چندرشته‌ای و هم‌زمان سنتی و نو است. سال 1325 شمسی با کسب رتبه اول لیسانس به فرانسه میرود و در دو دانشگاه معتبر فرانسه هنر و نظریه‌های معتبر آن روزگار را میآموزد و برای آموزش نزد آندره لوت، نقاش مشهور فرانسوی میرود. در 1328 دکترای خویش را اخذ میکند و به ایران می‌آید و همراه سه تن از نوآوران برای روشنگری اذهان، انجمن خروس‌جنگی را تاسیس میکند…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
سلاخ بلبل / درباره غلامحسین غریب 1383 – 1302
محسن شهرنازدار
چکیده:
محسن شهرنازدار انسان‌شناس و پژوهشگر تاریخ فرهنگی است. پروژه مطالعاتی سال‌های اخیر او، تاریخ اجتماعی هنر در ایران عصر جدید است. این پروژه در قالب مجموعه مقالات، کتب و نمایشگاه ارائه می‌شود. نمایشگاه «رادیو ملی ایران؛ 59-1319» که سال گذشته در گالری سلام در معرض دید عموم قرار گرفت و از کتاب آن نیز رونمایی شد، بخشی از این پروژه بوده است. همچنین در تداوم این موضوع، کتاب «کارنامه خروس؛ نگاهی به انجمن خروس‌جنگی ایران» نوشته او، تابستان امسال توسط موسسه آبی پارسی و انتشارات پل فیروزه به چاپ می‌رسد. او در این راستا کتابی شامل گزیده‌ای از نوشته‌های غلامحسین غریب، نویسنده، موسیقی‌دان و از گروه مؤسس انجمن هنری خروس‌جنگی را نیز در دست انتشار دارد. مقاله «سلاخ بلبل» مقدمه این کتاب است…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
از انقلاب زادگاه ما تا ابد / حسن شیروانی، یک معرفی کوتاه
ماهرخ باقری، آزاد روحبخشان
چکییده:
جستار پیشِ رو تلاشی است برای معرفی و شناخت حسن شیروانی که میتوان او را یکی از نمایش‌نامه‌نویسان پیشرو ایرانی دانست. در این گزارش چهار بخش برای ورود به مباحث در نظر گرفته شده است. بخش نخست به محیط فکری، مختصات روحی و همچنین فعالیتهای فرهنگی- هنری شیروانی اختصاص داده شده است. در مدخل دوم برای بررسی آثار نمایشی شیروانی لازم دانسته شد تا مختصری به تئاتر آن دوران اشاره شود. در بخش سوم به بررسی سه اثر از شیروانی با نام‌‌های «اسرار طبیعت»، «زادگاه ما» و «معشوقه‌خدا»، که تقریبا در محدوده زمانی فعالیت انجمن خروس‌جنگی نوشته و اجرا شده‌‌اند، از نظر محتوایی و تفاوت‌‌های این نمایش‌نامه‌‌ها در مقایسه با نمایش‌نامه‌‌های کلاسیک ایرانی، در عصری که شیروانی زیسته، پرداخته شده است. در نگاه به این آثار میتوان سرمنشا حضور شیروانی در نمایش‌نامه‌‌نویسی ایران را، به واسطه استفاده از قالب‌‌های نو، پرداختن به موضوعات بدیع و ممنوعه و فضاسازی‌‌های غریب محتمل دانست. در آخر به فعالیتهای شیروانی پس از انجمن خروس‌جنگی اشاره‌‌‌ای مختصر خواهد شد…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
شاعر شاعران / گفت و گو با شمس لنگرودی درباره شعر هوشنگ ایرانی
زروان روحبخشان
چکیده:
کتاب «تاریخ تحلیلی شعر نو»، به قلم محمد شمس لنگرودی، یکی از منابع مهم و مفصل پژوهش در ادبیات و شعر نوی ایران است. بنابراین در گفت و گو با مولف این کتاب، به وجوه مختلف شعر هوشنگ ایرانی و جایگاه آن در ادبیات ایران پرداخته‌ایم…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
بیخته و آویخته / درباره شعر و طراحی‌های هوشنگ ایرانی
نرگس مرندی
چکیده:
ادبیات و هنر ایران در سال‌های 1327 تا 1335 دوران بسیار متلاطم و متفاوتی را تجربه کرد. اگرچه این تجربیات به زعم برخی، گذرا و کم‌عمق به نظر می‌رسید، اما تاثیر این دوره بعدها پررنگ‌تر و جدی‌تر شد. در میان همه آنان که داعیه مدرنیسم داشتند و نوآوری را سرلوحه کار خود قرار داده بودند، هوشنگ ایرانی شاعر و منتقدی آوانگارد و رادیکال بود. او که در 1304 در همدان متولد شد، تحصیلات خود را در تهران ادامه داد و در خرداد 1325 در رشته ریاضی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. در همان سال در امتحان ورودی نیروی دریایی شرکت کرد و برای دوره کارآموزی به انگلستان اعزام شد. اما پس از چند ماه به فرانسه رفت. یک سال بعد به ایران بازگشت و در 1327 به اسپانیا رفت و تز دکترای ریاضی خود را با عنوان «زمان و مکان در تفکر هندی» به پایان رساند. وی در آبان 1329 به تهران بازگشت و اندکی بعد به انجمن خروس‌جنگی پیوست. از او، علاوه بر اشعار و طرح‌هایش، آثاری در حوزه ترجمه و نقد باقی مانده است. هوشنگ ایرانی در سال‌های 1330 و 1331 سه مجموعه شعر «بنفش تند بر خاکستری»، «خاکستری» و «شعله‌ای پرده را بگرفت و ابلیس به درون آمد» و سه سال بعد، در 1334 مجموعه شعر «اکنون به تو می‌اندیشم، به توها می‌اندیشم» را منتشر کرده است. کتاب «چند دسن» مجموعه طرح‌های اوست که در سال 1334 در شمارگان محدود منتشر شد. او در دوره دوم مجله «خروس‌جنگی» که جلیل ضیاپور و منوچهر شیبانی به خواست خود از آن بیرون رفتند، به هیئت تحریریه این مجله پیوست و در کنار حسن شیروانی و غلامحسین غریب قرار گرفت. ایرانی پس از انتشار آخرین مجموعه شعرش در سال 1334، به مطالعات و پژوهش در حوزه عرفان شرق و بودیسم پرداخت و دیگر در حوزه ادبیات و نقد چندان فعالیتی نداشت. برخی منابع مرگ او را در تهران، برخی در فرانسه و برخی در کویت اعلام کرده‌اند. در «دایره‌المعارف بریتانیکا» ذکر شده که پس از تشخیص سرطان حنجره برای درمان به کویت رفت و همان‌جا فوت شد و جسد او بعدها به تهران منتقل شد. وی در شهریور 1352 این جهان را ترک گفت…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
کاشانه هنرهای زیبا / یادداشتی درباره گالری آپادانا
گلنوش زنجانپور
چکیده:
مدرنیزاسیون ایران در زمان رضاشاه و با خواست حکومت (دولت) انجام شد؛ البته که این امر پیش از حکومت رضاشاه، با اصلاحات عباس‌میرزا شروع شده بود و این هژمونی، تغییرات در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سبک زندگی را سبب شد. با حضور متفقین در ایران در دهه 1320 تماس‌های فرهنگی بین مردم ایران و خارجیان شکل گرفت و به همین ترتیب این میل به کشف زندگی دیگری ادامه یافت و با سفرهای متعدد به خارج و ارتباط با جهان غرب از طریق رسانه‌های مختلف مثل رادیو، تلویزیون، سینما، جشنواره‌ها و غیره این تبادل فرهنگی بیش از پیش نمود پیدا کرد…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
خروس نیما، وقتی جنگی نبود
شمس آقاجانی
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
شرق بی اندوه
مرجان تاج‌الدینی
چکیده:
هنر مدرن ایران را دوگانه ای مصطلح به دو رویکرد تقسیم میکند: یکی نخستین بازگشته‌های اروپا و شیفتگان ایسم‌های رنگ‌رنگ غربی، و دیگری نوسنت‌گرایانی (فرنگ‌رفته یا نرفته) که آینه مدرنیسم را به سمت خود برگرداندند و نمادهای بومی را در آن یافتند. اما حقیقت شاید این باشد که هم در این دو گروه، که کار خود را با سروصدا و مانیفست و امثال آن همراه کردند، هم در مدرنیست‌هایی که مستقل و خارج از هر دسته‌بندی کار می‌کردند، میتوان یک افق را مشاهده كرد؛ جست‌وجوی هویت و یافتن چیزی مختص «خود»…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
فرو افتادن خروس جنگی / آدرس غلط
حمیدرضا ششجوانی / دستیار: گلنوش زنجانپور
چکیده:
من همیشه باید با جملات خوانا در محیط هنرى فریاد بزنم و مرتب تکرار کنم که هنرمند مترقى هرگز نباید هنرى عامیانه به وجود آورد. هنرمندان مترقى، آن مردمى نیستند که در اختیار عوام و منتقدان عوام باشند و هرگونه که آن‌ها بخواهند ایجاد اثر کنند. هنر مترقّى هرگز نمىتواند نماینده منویات عادى مردم باشد. هنر امروز هرگز حکایت محرومیتهاى عادى را بازگو نمیکند…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
فکر تازه در قالب شکستن سنت / ضیاپور طبیعت جنگنده‌ای داشت
خسرو سینایی / تدوین متن: گلنوش زنجانپور
چکیده:
انجمن خروس‌جنگی در زمان نوجوانی من شکل گرفت. البته من به طور مستقیم ارتباط فکری و کاری با آن‌ها نداشتم. اما شاهد جریان شکل‌گیری و رشد آن بودم. فضای اجتماعی و فرهنگی کشور در زمان 12سالگی من، به گونه‌ای بود که امکان سفرهای خارجی و تحصیل در رشته‌های مختلف از جمله رشته‌های هنری در خارج از کشور برای بخشی از مردم صاحب امتیاز فراهم شده بود. به گونه‌ای که در فرهنگ حاکم آن دوران، نوازندگان پیانو یا ویولن کلاسیک جایگاه برتری نسبت به هنرمندانی که سازهای ایرانی می‌‌نواختند، داشتند. به طور مثال بر روی ساز آکاردئونی که من در آن سال‌ها می‌‌نواختم «به سفارش مغازه شکیب» حک شده است که نشان از جایگاه ساز غربی در ایران داشت…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
منقار متغیر/ بررسی نشان انجمن هنری خروس جنگی
زهرا پاشایی
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
با گارد باز / “خروس جنگی” چگونه با همه سر شاخ شد و نمی‌توانست نشود
یوریک کریم‌مسیحی
چکیده:
در سال 1327، که «انجمن هنری خروس‌جنگی» بنیان گذاشته شد، همه می‌دانستند که نسیمِ وزانِ آزادی از 1320 شروع شده، اما کسی نمی‌دانست که عمرِ آن نسیمِ وزنده فقط 12 سال خواهد بود. از این رو در این سال، سال 1327، اهلِ فکر و فرهنگ، اهل ادبیات و هنر تمرینِ کار و زندگی در آزادی را کرده بودند و بعضی‌شان دنبالِ حریف می‌گشتند تا یک‌خَمِ او را بگیرند و زمینش بزنند و ورزیده‌تر شوند، شاید که از سرشاخ شدن با او حاصلی پدید آید، ایده‌ای، اثری، جریانی، چیزی. سرشاخ شدن با همگان، اگر بضاعت داشتی، خریدار داشت، و «خروس‌جنگی»ای‌ها پُربضاعت بودند…
برای مطالعه مطلب کامل به صفحه خرید مجله چاپی مراجعه بفرمایید
The cock eventually reached the roof.
Editorial: Farshid Parsikia
A) A Historical Crisis
As of this moment, I cannot state out of certainty, whether we are living in a specific historical crisis or not! Financial issues, the hardship of the Press publication and presently, the human life style which is affected by the shallow and tense atmosphere of the social media, have estranged the audience from reading high standard authored articles. Therefore, such heavy, public ignorance of the society concerns me more than ever. Now, Poshtebaam publishes the second edition at a time of peculiar complication and distress about the livelihood and economic status. However, “what does not kill one, makes him stronger”. That is why we are determined to continue.
B) Poshtebaam* on the Roof
We were so fortunate that our efforts in the first edition were greatly welcomed by the audience of Visual Arts. At the first unveiling, on March 5th, 2019 at Iranian Artists’ Forum, our audience attended the opening; they purchased it, read it and criticized it and that actually means we have gained the expected result by the contribution of our audience.
C) The Online Magazine
The online Poshtebaam magazine decided to move on, in a different direction. The editorial, produce and publish columns on a daily basis which includes versatile articles in the field of Visual Arts. They attempt to familiarize the inaccurate vision of today’s audience, with authentic and reliable images and articles which led them to some remarkable achievements.
D) History of Art, from Late Qajar Until Today
The papered Poshtebaam, primarily tends to study the history of painting, designing and sculpting during a two-year course of time in a specific era, which begins in 1910 (founding Sanaye-e Mostazrafeh School) until 1979 (Iran Revolution), and present it in an integrated research program. Also, it aims at studying other media such as photography and graphic design and analyze them within a specific duration. The duration of the first period would be accomplished by the end of the first six editions and the audience would comprehend the relevance of the subjects.
E) Khorus Jangi** – Second Edition
The “Khorus Jangi” Society was established in 1948; right after Jalil Ziapour returned to Iran from France. He and his other comrades Gholamhossein Gharib and Hassan Shirvani created this society and initiated their teamwork at Ziapour’s private studio on Takht-e Jamshid street in Tehran. Their activities and achievements is of a great significance in the art history of Iran due to their practical approaches in the field of art, regarding theoretical aspects such as publishing articles and documents. By establishing The Khorus Jangi Society, they have had a great impact on the context and society of art experts at the same time.
Having Jalil Ziapour during the first period, the Khorus Jangi magazine attempted to work on Visual Arts in particular. By the time Houshang Irani joined the society and Ziapour left, the magazine obtained a literary approach instead.
There are uncertainties about the publishing dates of the Khorus Jangi magazine due to the following circumstances:
1.The available sources are limited and inaccurate.
2.The available sources are in contrary with each other.
3.Because the Khorus Jangi magazine was published as an extension of “Ghiam-e Iran” newspaper during the first period, there are no specified dates on the covers.
According to the difference of opinions and such various hypothesis among art historians in specifying the accurate initiation date of the society during 1948 and 1949, the reasoning was hardened.
By the help of Mohsen Shahnazdar and Poshtebaam research team, we received a report of Hassan Shirvani’s speech at the society’s anniversary on 15th of April 1949 in Farhang theatre hall, documented in Iran newspaper archive. (number 8778, 24 April 1949) Shirvani presents a brief annual report of the society’s activities and states: “the members of this society; Gharib, Ziapour and Shirvani, decided to publish a magazine in order to distribute and promote our thoughts and artistic ideas and to be able to speak our minds.” In this respect, the publishing date of the first edition was approved to be in 1948.
F) Acknowledgments
Last but not least, we hereby our deepest respect and gratitude towards the great masters such as Seyyed Farid Ghasemi, Mohammad Shams Langroudi, Abbas Mashhadizadeh and Khosro Sinaei. Furthermore, I am greatly thankful to the Ziapour, Gharib and Javadipour families and directors and staff of Tehran Museum of Contemporary Art and Sheybani Museum in the historic house of Kaaj in Kahsan. Also, I would like to thank Tooka Maleki, Ehsan Aqaei, Leila Mirsafiran, Elham Ahooei, Azad Ahmadi and Arash Soltan-ali for accompanying us in Poshtebaam’s second edition.
*Poshtebaam in Persian means “roof”.
**Khorus Jangi in Persian means “Fighting Cock”.
