برگزاری نمایشگاه‌ها راهی برای برون رفت از مسیرهای باریک کار یک هنرمند و رابطه ظریف سوژه و ابژه است، نارضایتی‌ای که از زمان تحصیل نقاشی در دهه ۸۰، درگیر آن بودم.
ماریون فاون اوستن (Marion von Osten) متولد ۱۹۶۳، هنرمند، کیوریتور، پژوهشگر، مدرس و نویسنده ساکن برلین بود.
او که دکترای افتخاری آکادمی هنرهای زیبای وین را دریافت کرده بود، بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲، استاد هنر و ارتباطات آکادمی هنرهای زیبای وین و از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۶ استاد تمرین هنری و پژوهشگر انستیتوی تئوری هنر و طراحی زوریخ بود.
پیش از این، در سال‌های ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۹ کیوریتور شِدهال (Shedhalle) زوریخ بود.
فون اوستن یکی از اعضای بنیان‌گذار مرکز دانش و فرهنگ پسااستعماری (CPKC) برلین است.
وی همچنین از سال ۲۰۱۴ سرپرست پروژه بین المللی باهاوس ایمجینیستا (Bauhaus imaginista) و در سال‌های ۲۰۱۸ و 2019، مدیر هنری این پروژه شد.
«نمایشگاه پروژه»
در دهه ۱۹۹۰، ماریون پیشگام قالب نمایشگاه پژوهش-محور با عنوان «نمایشگاه پروژه» بود و بیش از چهل همکاری میان‌رشته‌ای و فرارشته‌ای گسترده با دیگر افراد داشت؛ از دانش‌آموزان، هنرمندان، دانشمندان، معماران، تکنسین‌ها تا فعالان اجتماعی و نهادهای مردمی می‌شد.
نمایشگاه پژوهش-محور او با عنوان «در صحرای مدرنیته: برنامه‌ریزی استعماری و پس از آن» (2008).
با انتشار «مدرن استعماری: زیبایی‌شناسی گذشته، شورش‌های آینده» (2010) و همچنین باهاوس ایمجینیستا، به عنوان مراجعی برای هنرمندان، کیوریتورها و محققانی که روی تلاقی سیاست‌های فضا، استعمار، رفتار، فمینیسم و نمایشگاه‌سازی کار می‌کنند، باقی خواهد ماند.
او با آثار هنری و پروژه‌های کیوریتوریال و رویکردهای نظری که از طریق رسانه‌ها، نمایشگاه‌ها، چیدمان‌ها، ویدیو و تولیدات نوشتاری همگرایی داشتند، سر و کار داشت.
مهم‌ترین دغدغه پژوهشی او تولید هنری در جوامع پسااستعماری بود. او یک روشنفکر به معنای کامل کلمه بود؛ تجربه زیسته در کلاس یا یک مصاحبه تحقیقاتی برای او به اندازه یک پرونده بایگانی یا یک لحظه تاریخی در فرهنگ عمومی مهم بود.
فون اوستن صدایی پیشرو در فرهنگ معاصر بوده و خواهد بود. او چهاردهم نوامبر 2020 درگذشت.
#پشت-بام
به قلم: نرگس مرندی
تصاویر:
پایان خبر.
