ناهید سالیانی، پیکرساز نوگرا، درگذشت
ناهید سالیانی در سال ۱۳۱۵ در بندر انزلی متولد شد، در فاصله سال‌های ۱۳۳۴ تا ۱۳۳۸ در هنرستان هنرهای زیبای دختران تحصیل کرد و از نخستین دانش‌آموختگان این هنرستان بود. او رشته مجسمه‌سازی را در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه داد. سالیانی درسال ۱۳۴۴ پس از تحصیل در آکادمی هنرهای زیبای رم و بوزار پاریس به ایران بازگشت و تا سال ۱۳۵۹ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس مجسمه‌سازی پرداخت. بعدها تدریس هنر را در کالج هنر ماساچوست بوستون ادامه داد. او هنرمندان بسیاری را پرورش داده است.
مجسمه «مادر و کودک»
اولین نمایشگاه انفرادی آثار وی به سال ۱۳۵۶ در گالری کرته تهران برگزار شد.سالیانی عمدتا با سنگ و برنز کار می‌کرد؛ اغلب آثار او انتزاعی بوده و تنوع بافت در سطوح مجسمه‌های وی چشمگیر است. یکی از آثار مشهور او مجسمه «مادر و کودک» در بوستان خانه هنرمندان ایران است که پیکرنمایی انتزاعی آن، یادآور آثار مدرنیست‌هایی چون هنری مور است. در اغلب آثار سالیانی، شناخت فرم مشهود است.
«خود سنگ مرا به دنبال می‌کشید.»
ناهید سالیانی در مورد کار با سنگ گفته: «استاد کاری داشتم که وقتی روی سنگ کار می‌کردم به من کمک می‌کرد. او فرق بین سنگ زنده و مرده را می‌فهمید. به سنگ ضربه‌ای می زد و صدای آن را می‌شنید. گاهی اوقات می‌گفت این سنگ صدای مرگ می‌دهد، مرده. به سنگ‌ها نگاه می‌کردم و ناگهان به من الهام می‌شد، بدون معطلی کار را شروع می‌کردم. پایان کار برایم مشخص نبود. خود سنگ مرا به دنبال می‌کشید. البته به ندرت با ماکت کار می‌کردم، آن‌چه در این کارها برایم مهم بود، مسئله فرم و فضا و ترکیب بود. […] سختی زندگی برای همه هست، اما من تمرین آن را از بچگی داشته‌ام. سنگ را دوست دارم و لذت می‌برم از این که از تخته سنگی ناهنجار، یک فرم زیبا دربیاید و اگر زاویه‌های کار درست انجام نشود، من سرسختی کنم و مشکل را حل نمایم. زندگی برای من این طور بود. مجسمه‌سازی را به خاطر سختی کارش همواره دوست داشته‌ام. مجسمه‌سازی، زندگی را به من یاد داد.» (مجله تندیس، شماره 55)
#بام_پیکرسازی
دبیر: فرزانه حسینی
تصاویر:
گروه معماری کارند حامی شماره پنجم پشت‌بام
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
