«زایش تراژدی»
«من معتقدم هنر نمایانگر عالی‌ترین وظیفه و فعالیت به راستی مابعدالطبیعی این زندگی است.» نیچه ؛ مقدمه «زایش تراژدی» صورت‌بندی هنر آپولونی و هنر دیونیزوس، نخستین بار در سدهٔ نوزدهم، توسط فیلسوف آلمانی فریدریش نیچه درکتاب زایش تراژدی مطرح شد. نیچه با استفاده از این اصطلاحات در زیبایی شناسی، طبقه بندی خاص خود از اقسام هنری را تشریح کرد. آپولون و دیونیزوس دو فرزند زئوس، خدای المپ، از دو مادر متفاوت هستند. نیچه در زایش تراژدی از آپولون برای ترسیم و ارائه نمادین مفاهیمی چون هماهنگی، توازن، نظم، قانون‌گرایی، صورت کامل، وضوح، روشنی، تفرد و از اسطوره دیونیزوس نیز برای نشان دادن نیروهای حیاتی مفرط، پویایی، سرزندگی، تغییر و تحول، آفرینش و انهدام، تحرک، جنبش، ریتم، نشئگی و یگانگی استفاده می‌کند.
هنر نتیجهٔ تقابل دو عنصر آپولونی و دیونیزوسی
وی در کتاب زایش تراژدی می‌گوید توسعهٔ هنر نتیجهٔ تقابل دو عنصر متضاد آپولونی و دیونیزوسی در زندگی خلاق بشر است. به عقیده وی آفرینندگی محصول تفکر دیونیزوسی است و تفکر آپولونی صرفاً می‌تواند علم و منطق ایجاد کند. نیچه ادبیات و هنرهای دراماتیک، همچون موسیقی و نمایش، را به دیونیزوس نسبت می‌دهد و معماری و مجسمه را به آپولون و معتقد است که نقاشی در مرز میان این دو است. نیچه صراحتاً می‌گوید: «آپولون ایزد تمامی انرژی‌های قالب‌پذیر و قابل پیشگویی است، ولی دیونیزوس نماد هنر است. دیونیزوس هنر محض است». به این معنا هنر واقعی از دیگاه نیچه هنری پرشور، سرمست، سرزنده، یگانه و غیر قابل قالب‌بندی و پیشگویی است.
#بام_فلسفه_هنر
دبیر: سینا یعقوبی
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
گروه معماری کارند حامی شماره پنجم پشت‌بام
