رویکردهای پل استرند در عکاسی
«نباید از هنرمند پرسید که آثارش مبتنی بر کدام
فلسفه زندگی است؛ چرا که آثار او، خود جوهره
این فلسفه است.»
رویکرد اولیه پل استرند در عکاسی، پیکتوریالیسم بود،
اما بعد از دیدار با آلفرد استیگلیتس و ادوارد استایکن
به عکاسی صریح و سپس به عکاسی مستند روی
آورد. عکس‌های او از مردم خیابان گویای رازهای درونی
و اضطرابشان بود و به همین جهت او را پیشگام
واقع‌گرایی روانی در عکاسی می‌دانند؛ شیوه‌ای که
عکاسان دهه ۱۹۲۰، همچون آندره کرتس و هانری
کارتیه برسون دنبال کردند.
پل استرند در ۱۸۹۰ در نیویورک زاده شد و دوران
جوانی را در مدرسه اخلاق سپری کرد و شاید
به همین دلیل احترام خاصی برای افراد موضوع
عکاسی قائل بود. او بیشتر به عنوان عکاس تک
چهره شناخته شده، زیرا که هرجا که می‌رفت
عکس‌های تک‌چهره می‌گرفت. مدل‌های او عموما
مردمان روستایی بودند، گویی با طبیعت یگانگی
داشتند و هرقدر که سن آن‌ها بالاتر بود، این نکته
بیشتر مصداق داشت.
تاثیر پذیری از نقاشانی همچون سزان و پیکاسو
استرند در مواقعی به منظور حقیقی‌تر شدن عکس،
از یک لنز مخفی با زاویه ۹۰ درجه در سمت راست
لنز اصلی دوربین استفاده می‌کرد. هنگام عکاسی
او وانمود می‌کرد که موضوع رو به دوربین را در نظر
دارد، اما در واقع از شخص دیگری عکس می‌گرفت.
او باور داشت که اگر مردم ندانند از آن‌ها عکس گرفته
می‌شود، طبیعی‌تر و حقیقی‌تر خواهند بود.
در اوایل قرن بیستم، فرم به شدت مورد توجه هنرمندان
بود و سبک‌های انتزاعی و کوبیسم رونق فراوان داشت.
استرند نیز با تاثیر پذیری از نقاشان هم‌عصر خود همچون
سزان، پیکاسو و براک از طریق توجه به فرم، هندسه،
تکرار، تضاد و غیره، سعی داشت از نگرش آبستره در
عکاسی استفاده کند.
در یکی از نخستین عکس‌های مشهور وی با عنوان
«نرده سفید، پورت کنتکه»، ردیف تخته‌های چوب ریتم
یکنواخت با کنتراست بالا را نمایان ساخته است.
اما در عین حال هریک از اجزای عمودی تصویر، در
شرایط مختلف آب و هوا، صورت‌های متفاوتی پیداکرده
و بنابراین در دل یکنواختی، شاهد تنوع نیز هستیم.
گرایش‌های سوسیالیستی
پل استرند در اواخر عمر گرایش‌های سوسیالیستی
پیداکرد و دولت غنا از او خواست که جامعه در حال
پیشرفت غنا را به تصویر بکشد. در یکی از مهم‌ترین
و شاید نمادین‌ترین عکس‌های او، دختری چند کتاب
را، به‌جای پوششی که زنان سنتی بر سر می‌بستند،
روی سرش قرار داده و با نگاه معصومانه‌ای به خارج
از محدوده کادر می‌نگرد. طبق گفته مارتین بارنز این
عکس سعی بر پیوند گذشته، حال و آینده جمهوری
غنا دارد.
استرند یکی از منتقدان ماشینی‌شدن و مادی‌گرایی
زندگی در دوران خود بود و زندگی هم‌خوان با طبیعت
را می‌ستود. با وجود این‌که او در شهر می‌زیست و
عکس‌های فراوانی از عظمت معماری آن دوران گرفته،|
اما کوشیده به شکلی کنایی نشان دهد که زندگی
فردی در جامعه‌ای چنان انبوه و زیر آسمان‌خراش‌ها
بقا داشته و در حال شکوفایی است.
منابع:
کو، برایان، (۲۰۱۵)، عکاسان بزرگ جهان، ت: پیروز سیار، چاپ نهم، تهران، نشرنی.
وب سایت باشگاه عکاسان جوان، محمدرضا طائب، مرداد۱۳۹۸
#بام_عکاسی
دبیر: فاطمه پزشکی
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
