وضع موجود؛ مکانیزم ساختاری
محمدرضا يزدی، متولد ١٣٦٥ در تهران، دانش‌آموخته مجسمه‌سازی
و کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه تهران است. او در سال‌های
٩٦ و ٩٧ نايب رئيس انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز ایران بوده و در
سال‌های ٩٥ تا٩٧ به تدریس مجسمه‌سازی در دانشگاه تهران
مشغول بوده است.
او در اولين مجموعه‌اش با عنوان “پرواز” با استفاده از فرم‌هایی
هندسی و مطالعه مکانیزم‌های مفصلی، احجامی ساخت كه
در نگاه اول ثابت و بی‌حركت به نظر می‌رسند، اما با مشاركت
مخاطب كامل شده و به حركت در می‌آيند. تعامل با مخاطب
و به‌كارگيری فضا به عنوان عنصر داینامیک در اين آثار، رویکردی
در راستای عبور از تصور كلاسيك پیکرسازی و ارائه فرم‌های توپر
و ثابت است.
عناصر مهم مانند معماری ايرانی، نور و هندسه
در مجموعه بعدی با عنوان “تنفس عميق” همان‌طور كه هنرمند
اشاره کرده از سه عنصر مهم معماری ايرانی، نور، هندسه و
البته انعكاس در تلفيق با حركت به تركيب جديدی دست پيدا
کرده است. هنرمندان زيادي در سال‌هاي اخير از فرم‌هاي
هندسی در آثارشان بهره جسته‌اند، اما محمدرضا با اضافه
كردن حركت به اين فرم‌ها گامی فراتر برداشته و در برخوردی
استعاری، آثارش را با مضامین اجتماعی و فردی پیوند می‌زند.
او در اين مجموعه، عمدتا با ماده خشن و سختی چون آهن،
سازه‌هایی هندسی تولید کرده که با ریتم و صدای تنفس
هنرمند نفس می‌کشند؛ گويی كه جان دارند! این عمل با
فرایندهای الکترونیکی و مکانیکی درون آثار انجام می‌شود.
فرم‌هايی كه در هر دم و بازدم کیفیتی از زندگي را يادآور
می‌شوند.
توصیف ماهيت و عواطف انسانی
نمایشگاه آخر یزدی با عنوان “نبض بي‌جان” شامل
موجوداتي است كه هنرمند آن‌ها را نه كاملا انسان و نه
كاملا ماشين می‌داند. این آثار نسبت به آثار پیشین ابعاد
بزرگتری دارند؛ سازه‌های هندسي، پيچ‌ها، ميله‌ها و
مکانیزمی که بی‌شباهت به احشائ درون بدن نیستند
و صدای تنفس انسانی و گاه غیرانسانی از درون آن‌ها
به گوش می‌رسد. این آثار گویی به موقعیت وابستگي
و بردگی انسان نسبت به ساختارهای خود ساخته‌اش
اشاره داند.
هنرمند سيطره این ساختارها بر انسان را نه تنها بر جسم،
بلكه بر ماهيت و عواطف انسانی توصیف می‌کند؛ سلطه‌ای
که تنها مختص ماشين‌ها نيست، عقايد و باورهای افراطی
ما نيز بساط اين دگرگونی را فراهم آورده‌اند. فرديت انساني
كه در خدمت برپا نگاه داشتن نظام قدرت فدا مي‌شود و
غلبه این ساختار بر طبيعت دغدغه شكل‌گيری پيكره‌های
محمدرضا یزدی است.
آثار او عريان هستند و آشکارا وضعيت انسان امروز را به
نمايش ميی‌گذارند. در واقع او از طریق خلق ساختار به
نقد ساختارمی‌پردازد.
محمدرضا یزدی تا كنون سه نمايشگاه انفرادی و بيش
از بيست نمايشگاه گروهی داشته است. او همچنين
در هفت بينال مجسمه‌سازيی در كشورهاي ايران، چين
و آمريكا شركت داشته است.
#بام_پیکرسازی
دبیر: فرزانه حسینی
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
