نمایشگاه نقاشی کیومرث هارپا
نمایشگاه نقاشی کیومرث هارپا، با عنوان “تراژدی من، کمدی من” در گالری ساربان برگزار شد. تراژدی را باید سوگ‌نوشتی دانست که مضمون غالب آن شوربختی و ناتوانی آدمی است و کمدی در ظاهر امر، محتوایی خنده‌دار دارد، اما در باطن مساله‌ای جدی در آن نهفته است. ارسطو هدف تراژدی را ایجاد کاتارسیس در تماشاگر می‌داند و کمدی نیز در نهایت موجب ریشخند و استهزا می‌شود.
کیومرث هارپا
کیومرث هارپا هنرمندی است که نقاشی‌هایش از تاثیر و تاثراتش بر می‌آید. برای او نقاشی نمودی است از تمام آنچه بر او گذشته و می‌گذرد. او در بطن تمام آثارش روزمرگی‌هایی را که از سر گذرانده و یا در پیش رو دارد، به تصویر کشیده و در عین سادگی و بدون حرف حاشیه‌ای، سر راست به سراغ اصل مطلب می‌رود. تضاد برای او عنصری محرک و سازنده است این تضاد بر همان تاثیر و تاثراتش استوار است. به مانند انتخاب عنوانی که در عین تضاد است، کیومرث هارپا نیز در تلاش برای نمایش این تضاد برآمده است. در آثارش روایت‌های گوناگونی را پیش چشمان بیننده قرار می‌دهد و گاه موضوعی جدی را به سخره می‌گیرد یا درصدد نمایش تراژدی است و از تقدیری شوم خبر می‌دهد. حال این‌که بنا بر تاویل، ممکن است بیننده‌ای به کاتارسیس برسد یا به ریشخند. با همه این‌ها او خودش را از این مباحث دور و جدا نمی‌داند. چنان‌که در چندین تابلو، که خودش را به تصویر کشیده، نه به شکل جدی خودنگاره‌ای را به نمایش گذاشته، نه آن‌قدر بی‌اهمیت که صرفا عنصری از اثر باشد.
مضامین اسطوره‌ای، روان‌شناختی، مذهبی (اعتقادی) و عناصر دنیای صنعتی، در تعاملی تراژیک یا کمدی، در آثار هارپا حضور دارند. دفرماسیون عناصر و برخورد اکسپرسیو و ترکیبی از رنگ‌های تند و خاکستری‌های مسلط در پالت رنگی که بیان نمادینی از احوالات انسانی است، ویژگی خاص نقاشی‌های هارپا هستند. در نهایت، او در میانه ایستاده؛ در میانه‌ای از وضعیت تراژیک و کمدی. وضعیتی که ثبات چندانی ندارد و دایم در حال تغییر است. برای او نقاشی به مثابه رسانه‌ای است که بیانگری آن در کنشی روایی، اهمیتی بیش از فهم واقعیت دارد.
تصاویر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
