برت موریسو
برت موریسو از معدود نقاشان زن مشهور جنبش امپرسیونیست،
برای به تصویر کشیدن پیچیدگی و تجربیات درونی مدل‌هایش
استعداد خارق العاده‌ای داشت و معمولاً آن‌ها را در شرایط
خوشگذرانی می‌کشید.
در مقایسه با تپه‌های لکه‌لکه‌ی مونه و دور‌همی‌های رنوار،
روزی از تابستان موریسو احساسات را عمیق‌تر به تصویر می‌کشد.
نقاشی برت موریسو از تصویر آرامش تابستانی‌اش برای زمان خود
غیر‌معمول بود.
سه چیز که در مورد این شاهکار امپرسیونیست نمی‌دانستید:
۱- رنگ‌های آبی و زرد به کار گرفته شده برای زمان خود عجیب‌اند.
در اواسط ۱۸۰۰ میلادی، تیوب‌های رنگ به تازگی قابل دسترس
شده بودند و به هنرمندان این اجازه را می‌دادند که بیرون از استودیو
نقاشی کنند.
اما با این وجود بسیاری از رنگ‌ها هنوز در دسترس نبودند. برای مثال
آبی‌ای که مورسیو در یقه‌ی کت یکی از فیگور‌ها استفاده کرده، در
سال ۱۸۶۰ برای اولین بار معرفی شد.
حتی در سال ۱۸۷۷ که مونه در یکی از آثارش از این آبی نیلگون در
آسمانش، یا مانه که در گوشه‌ی کافه کنسرتش (۱۸۷۸) استفاده
کرد، هنوز این رنگ تازگی داشت و نو‌ظهور بود. این غریبگی رنگ،
در مورد زرد کادمیمی که در کلاه زن دیده می‌شوند نیز صدق می‌کند.
۲- موریسو به عنوان یک نقاش زن، در جامعه برجسته بود.
در سال‌های آخر، موریسو به عنوان زنی امپرسیونیست،
مورد توجه و خاص بود. پدر و مادر وی به عنوان شهروندان
متوسط، از او و خواهرش حمایت زیادی کرده و هر دوی
آن‌ها را از کودکی مجبور به آموختن می‌کردند.
وی بعد از معرفی شدن به مانه، با اوگنه مانه (برادر اودار مانه) و
حتی به دنیا آمدن دخترشان، به دلیل حمایت‌های اوگنه به فعالیت
هنری‌اش ادامه داد.
ملیاز آنجایی که در آن زمان زنان معمولاً به عنوان مدل برای
نقاشی‌ها استخدام می‌شدند، دیدن نقاشی‌های برت موریسو
دیدگاه جالبی از دید زنان نسبت به خودشان نشان می‌دهد.
۳- حدود صد سال طول کشید تا مالک اثر انتخاب شود.
انتخاب نگهدارنده‌ی شاهکار موریسو حدود یک قرن دعوا
به دنبال داشت. جنگ اصلی بین گالری ملی لندن و شهر
دوبلین در جریان بود. هیو لین، کلکسیون‌دار ایرلندی، تلاش
زیادی برای گرفتن نقاشی موریسو کرد، اما موفق نبود.
در سال ۱۹۱۵ هیو به قتل رسید و تمام کلکسیونش به
لندن فرستاده شد. کمی بعد، ادعا شد که هیو تعدادی
از آثارش را به شهر دوبلین بخشیده، اما گالری ملی لندن
به این ادعا‌ها توجهی نکرد.
علی رغم تلاش‌‌های بسیار هنرجو‌ها و هنرمندان ایرلندی،
این اثر همچنان در گالری ملی لندن نگهداری می‌شود.
