“حسین محجوبی”
درخت‌های تبریزی، دشت‌های وسیع و آسمان ابرگرفته، سقف‌های
سفالی خانه‌های شمالی و اسب‌های سپیدی که در فضایی
بهشتی، رقاصانه می‌تازند. بهشت‌های “حسین محجوبی”، شاید
گیلان مه‌گرفته و سبز محل تولدش باشد و یا شاید غایت متعالی
جهانی است که از رویاهای وی برمی‌آید. دنیایی در صلح و آرامش،
اغلب بدون حضور انسان مصرفگرا و تاثیرات نابود کننده‌اش بر زمین
و حیوانات و گیاهان. انسان در معدود آثار محجوبی، در ابعاد کوچک
و به مثابه جزئی از طبیعت به چشم می‌آید. حسین محجوبی، هم
دوره با نقاشان نوگرای ایران مانند سهراب سپهری، ابوالقاسم سعیدی
و بهمن محصص، براساس جهان‌بینی خود، به نقاشی از طبیعت
پرداخته است. ادای احترام او به صلح، وطن و طبیعت در نقاشی‌هایش
مشهود است.
محجوبی تصاویری بهشت‌گونه از شهرهای ایران و جهان مانند
لاهیجان، کیش، استانبول، پاریس، شانگهای، مسکو و غیره
کشیده است.
هفت باغ حسین محجوبی، هفت نقاشی از باغ شازده کرمان، باغ
ارم شیراز، باغ فین کاشان، باغ اشرف نوشهر، باغ دولت آباد یزد، باغ
گلشن طبس و باغ‌های اصفهان است. پالت رنگی هنرمند اغلب آبی
روشن، فیروزه‌ای و سبز است. او با قلم‌گذاری ماهرانه، دشت‌های
وسیع و تپه‌های پشت به پشت را نقاشی کرده؛ چشم‌اندازی که
زندگی در آن جریان دارد و از فرسودگی و زوال خبری نیست.
به عبارتی تجسم زیبایی آرمانی از نگاه نقاش است.
حسین محجوبی
متولد 1309 در لاهیجان است. او در سال 1338 در رشته نقاشی از
دانشکده هنرهای زیبای تهران فارغ‌التحصیل شد و اولین نمایشگاه
انفرادی خود رادر سال 1337 برگزار کرد. وی تعداد زیادی نمایشگاه
انفرادی و گروهی در کارنامه خود دارد که نشان از تلاش مستمر و
عشق و اشتیاق وی به نقاشی است. محجوبی علاوه بر نقاشی،
به طراحی و اجرای فضای سبز مجموعه استادیوم آزادی، فرودگاه
مهرآباد تهران، طراحی و اجرای پارک ساعی، طراحی و بازپیرایی
پارک نیاوران، لاله، جمشیدیه و ملت نیز پرداخته است.
عکس بیشتر:
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
