منصور قندریز
منصور قندریز در دوران کوتاه فعالیت هنری خود (یک دهه)،
موفق به ارائه‌ی رویکردی متفاوت در زمینه‌ی آثار انتزاعی
نمادین شد. وی در آثار هنری خود و گذار از نقاشی فیگوراتیو
(دوره‌ی تبریز)، در شکل گرفتن و ماندگاری نقاشی مدرن
و چاپ دستی نقش مهمی ایفا کرد. این رویکرد متمایز و
منحصر به فرد او در زیبایی‌شناسی حتی با توجه به معیارها
و شاخصه‌های جنبش سقاخانه جایگاه ویژه‌ای به قندریز در
حافظه‌ی بصری جامعه‌ی ایران داد. در اثر هنری مورد بحث
که یادگار دوران اوج فعالیت هنری قندریز در تهران است،
وی با بازتعریف مشخصه‌ی ملی-بومی موفق به ارائه‌ی متفاوت
و چشمگیر سنت‌های بصری کهن ایران شد و برای خلق اثر با
بهره‌گیری از دستاوردهای هنرمندان برجسته‌ی مدرن، تکنیک
لینوکات را به عنوان مهمترین تکنیک در اجرای اثر انتخاب کرد.
فرم‌ها و اشکال
قندریز با تاثیرپذیری از فرم‌ها و اشکال انتزاعی آثارهنرمندان
غربی, مانند خوآن میرو و پل کلی شروع به خلق آثاری متفاوت
کرد. فرم‌های آزاد و بی‌قاعده‌ی آثارهنرمندان مدرن غربی در
ترکیب مانعی‌ست با گزینش سازمان‌یافته‌ی قندریز از فرهنگ
شرقی که در آثارش به وضوح قابل تشخیص است، بنابراین
قندریز در خلق اثار هنری خویش با گرایش به هنر انتزاعی
فرهنگ ایرانی-اسلامی و وفاداری به دو المان “تقارن” و “تکرار”
روی مرز این جهان دوگانه فعالیت کرد. در آثار باقی‌مانده از
سال‌های41 تا 44 شمسی که اثر در حال بحث هم به همان
دوره تعلق دارد رویکرد و شیوه‌ی اجرا و همچنین تکنیک هنرمند
در خلق اثار به طور واضح منطبق با شاخصه‌های جنبش سقاخانه
است.
منصور قندریز در این اثر بخصوص به دنبال خلق و ارائه‌ی یک بازتعریف
نمادین است؛ بدین منظور با استفاده از دوبعد نمایی و درون‌مایه‌های
انتزاعی که براساس فرم‌های ابتدایی، هندسی و تکرار از عناصر
بصری هنر اسلامی بهره برده و بدین طریق از هنر فیگوراتیو صرف
گذر کرده‌است. اثر مورد بحث با قرار دادن دو تکه (ماتریس و اثر
چاپی) در کنار هم برای درک نگاه و توجه شاعرانه‌ی هنرمند در
پیاده کردن تخیلات و ترفندها در فضاهای مثبت و منفی اثر فرصتی
مناسب به دست می‌دهد. در نهایت، دوگانگی ناپیدا و امکان
نمایندگی یک نهاد متحد فراهم می‌شود.
اخبار هنرهای تجسمی را در پشت بام پیگیری کنید.
برای خرید نسخه کاغذی پشت بام به این لینک مراجعه کنید.
