درباره‌ی «ناتمام» کوروش آریش
در روزهایی که برخی سعی دارند آثارشان را با مفاهیم پیچیده و گاه نامفهوم آذین کنند، کوروش آریش، هنرمند سرامیست که تحصیلات فلسفه هنر هم دارد، به دور از هر پیچیدگی، ساده، روان و بی‌ادعا نمایشگاه انفرادی آثار سرامیک خود را با عنوان «ناتمام» در گالری اعتماد برگزار کرده است. آثار وی، چنان که در استیتمنت هم اشاره کرده، نه‌روایتگرند، نه پرسشگر و نه غایتمند؛ آنها صرفا نمونه‌های ناتمام از در هم تنیدگیِ آشفتگی‌ها، ترس‌ها، امیدها، خاموشی‌ها و زمزمه‌‌ی لحظه‌ها هستند. فضای گالری با ۲۵ حجم سرامیکی که از نظر فرم به هم نزدیک و مرتبطند پر شده است. سه نوع شکل ساخت در آنها دیده می‌شود؛ حجم‌هایی که از درون، حجم دیگری را شکافته و بخشی از آن بیرون زده یا بخشی از اثر مثل پوسته‌ای عمل کرده که فرم دیگری را در بر گرفته است. در برخی دیگر همان برجستگی‌ها و بیرون‌زدگی‌ها وجود دارد، اما این بار توسط لایه‌ای که با تکنیک‌های ساخت به صورت چهارخانه درآمده آن را پوشانده و مانع از بیرون آمدنش می‌شود و دسته‌ی سوم حجم‌هایی هستند که با گردن‌های بلند ارتفاع گرفته‌اند و بالای آنها فرم‌های کوچک مشابهی از آنچه گفته شد قرار دارد. اگر بخواهیم نگاهی شخصی به این کارها داشته باشیم، می‌توانیم آنها را با احساساتی که در استیتمنت نام برده شده مرتبط بدانیم؛ گو اینکه از دل ترس، امید بیرون می‌آید، زمزمه از دل خاموشی شکل می‌گیرد و یا برعکس آن. در نگاه اول چیزی که نگاه مخاطب را جلب می‌کند رنگ‌های متنوع، زیبا و درخشان کارهاست؛ رنگ‌های قرمز، آبی، طلایی، سبز، فیروزه‌ای، سفید، نارنجی و قهوه‌ای. بعد از آن سخن از مهارت هنرمند در تکنیک ساخت و لعاب به میان می‌آید. او توانسته با تکنیک‌هایی همچون احیای درون کوره و بیرون کوره، تکنیک لعاب پوست‌ماری و خزیدگی، استفاده از لعاب مات، درخشان و ترکی و همچنین افزودن بافت به فرم‌های انتزاعی و خاصی برسد که زیبایی را از دریچه‌ی سرامیک عیان می‌کنند. «ناتمام» یک نمایشگاه فرمالیستی تمام عیار است که پیچیدگی مفهوم در آن چندان جایی ندارد. کارهای کوروش آریش در حوزه‌ی سرامیک مدرن و سرامیک‌ناب (pure ceramic) قرار می‌گیرد. فرم‌گرا بودن، بدون بیانگری خاص و استفاده از قابلیت‌های ویژه‌ی سرامیک در این آثار به گونه‌ای است که می‌توان جمله‌ی هنر برای هنر را در این آثار، سرامیک برای سرامیک ترجمه کرد.
بام‌گردی
عاطفه باقریان
