نقاشان بسیاری گل را موضوع آثار خود قرار داده اند. گل، گاه یک بازنمایی به سبک هنرمندانه نقاش خویش است و گاه نماد چیزی دیگر.

گل با ذات زیبا ولی میرای خود یادآور زودگذر بودن عمر و اشاره به نیستی است. گاه کوچک و باظرافت در آثار نگارگران و گاه بزرگ‌تر از یک انسان.
گرچه در نگارگری، زیبایی ظاهری در درجه اول اهمیت قرار دارد اما در نقاشی معاصر ایران، گل در معناهای اسطوره‌ای، نوستالژیک، معناگرا، فرمالیستی، اغراق‌آمیز، گروتسک، طنزآمیز، زنانه و جنسیت‌گرا و… ظاهر می‌شود و هر هنرمند دیدگاه خود را از این ابژه به تصویر می‌کشد.
از گل‌های آقا لطفعلی صورتگر شیرازی تا گل‌های احمد مرشدلو، ریخت‌شناسی فکر هنری تغییرات فراوان کرده است.

گل، به مثابه یک موجود عاطفی در آمده که روحیات انسان هم عصر آن دوره را بازتاب می‌دهد.

نقاشی‌ها به ترتیب اثر: 1-لادن بروجردی 2-اوژن شیراوژن 3-حسین تمجید 4-فرشید شفیعی 5- امیر سقراطی 6-شیده تامی 7-احمد مرشدلو 8-علی اکبر صادقی 9- علی نصیر 10-شهرام کریمی هستند

دبیر بام نقاشی: نجوا عرفانی