هویت‌های متلاشی و انسانِ در آستانه‌ی انفجار
در بسیاری از کارهای مینا قهرمانی‌قدر خشونتی عریان به‌تصویر کشیده می‌شود که حالتی نمادین و سمبلیک دارد. او آشکارا از نمایش تصویر فیگورهایش اجتناب می‌کند. این فیگورها بی‌هویت هستند. نمایندگانی‌اند از انسان معاصر؛ در فشار و در آستانه‌ی انفجار. این هنرمند به‌سبک اکسپرسیونیستی، رئالیستی و سورئالیستی کار می‌کند. اما در هر سه سبک انسان‌ها را به‌صورت یک نوع و گونه می‌بیند نه به‌مثابه افرادی مشخص، دارای هویت و متمایز. این گونه‌ی رشدیافته و تکامل‌یافته تحت فشارهای اجتماعی از خود دور شده و در تکاپو برای جلا دادن و رشد خود از هر آنچه با آنچه شناخته می‌شده جدا افتاده؛ از کیفیات انسانی‌اش. حجم فشار اجتماعی و آنچه جنبه‌ای تحمیلی دارد، به‌نمایش سوژه‌ی کارهای مینا قهرمانی‌قدر در لحظه‌ای پیش از نیست شدن منجر شده است. جایی‌که نه تنها هویت‌ها متلاشی و غیر قابل شناسایی‌اند بلکه اساسا سوژه در لحظه‌ای قبل از فروپاشی و از بین رفتن بازنمایی می‌شود. این لحظه خاص و مشخص لحظه‌ای واجد موقعیت تمثیلی‌ست. هشداری برای تکاپو و کوشش برای نجات انسان که رنگی از شعارزدگی در خود ندارد. ابزار فرمی به‌نوعی توسط هنرمند به‌کار گرفته شدند که اوج یک واقعه را نمایان می‌کنند. صحنه‌ای طاقت‌فرسا را نشان می‌دهند که تنها با دانستن پیش از وقوع لحظه‌ی ثبت اتفاق و دانستن آنچه پس از آن می‌آید که همانا مرگ است، قابل شناسایی‌ست. بعضی نقاشی‌ها تک فیگور را نشان می‌دهند و برخی جمعی از افراد را. متناسب با فرم، سبک کار به‌سمت رئالیسم، اکسپرسیونیسم یا سورئالیسم کشیده می‌شود. گاه به‌شکل ثبت لحظه‌ای تجربه‌شده، گاه شبیه به برون‌ریزی یک موقعیت و احساس، و بعضا مثل کابوس عمل می‌کنند. آنچه در این جهان هنری غایب است انسانی معمول و در موقعیتی به‌هنجار است. فیگورها در کارهای مینا قهرمانی قدر لحظه‌ای پیش از نابود شدن را نشان می‌دهند. بازنمایی‌ای نمادین از انسان به‌مثابه یک نوع در عصر معاصر.
بام‌گردی
هومن هنرمند
