فرو رفتن و فرو نشستن!
فرونشست، دومین نمایشگاه نقاشی‌های محمدرضا عمادی با موضوع درختان خشکیده حاشیه زاینده رود که انعکاس دغدغه‌های زیست محیطی این هنرمند است. عمادی با ترسیم درختان خشکیده و ارجاع آنها به فیگورهای انسانی، به پیوند عمیق میان انسان و درخت و سرشت مشترک این دو به عنوان ارکان مهم طبیعت تاکید می‌کند. طبیعت متاثر از رفتار انسان و به همان اندازه تاثیرگذار برحیات انسان است.
انسان مهم‌ترین کنش‌گر فعال و خودآگاه در این سیاره است. کنش و واکنشی تعارض‌گونه او با پیرامونش که با تخریب و دگرگونی محیط زیست همراه بوده، عملا می‌تواند به فروپاشی خودش هم منجر شود. تخریب و فرونشستی در روان و ذهن و جسم انسان که در تصور غلط پیشرفت گرفتار شده است. این هشداری بسیار جدی برای جامعه ایرانی است.
در این آثار، نه از آسمان آبی خبری است و نه از زیبایی‌های چشم‌نواز همیشگی درختان که در طول تاریخ هنر در آثار هنرمندان متعدد دیده می‌شود. عمادی، نقاشی طبیعت‌پرداز است، اما در آثارش به جای بازنمایی طبیعت زنده، توجه و تاکید خویش را به نمایش طبیعت در حال مرگ معطوف کرده؛ و از طبیعت‌گرایی به سمت انتزاع روی آورده است.
استفاده به‌جا از تکنیک ترکیب مواد برای ایجاد بافت و تکنیک پاستل و آبرنگ برای فضاسازی، جلوه ویژه‌ای به کارها داده است. در کارهای متاخر وی شاهد جایگزینی رنگ‌های پخته، خاکستری‌های رنگی و هاشورها هستیم که با کاهش حضور رنگ، استفاده از قلم فلزی و مرکب بیشتر خودنمایی می‌کند و با جایگزینی خط و بافت با رنگ، آثار طراحی‌گونه بیشتر جلب توجه می‌کند.
فضای سرد، خاکستری‌های بدون فام و خطوط زمخت و خشنِ قلم فلزی، بیان موفقی از تلاش هنرمند برای بازگو کردن دغدغه اساسی‌اش است: فرو رفتن و فرونشستن!
بام گردی
بهاره غلامیان
