تصویرسازی‌های هاکنی از داستان‌های برادران گریم

پریان از نگاه دیوید هاکنی

دلبستگی دیوید هاکنی به داستان‌های فولکلوری که برادران گریم در اوایل قرن نوزدهم گرد آورده بودند، او را به تصویرسازی آنها واداشت. اگرچه هاکنی تا سال 1962 دو تصویر اولیه براساس داستان «رامپل‌استیلتسکین» ساخته بود، پروژه‌ی اصلی کتاب را در سال 1968 و پس از توافق با انتشارات تازه‌ تاسیس «پترزبورگ پرس» آغاز کرد. در سفر به آلمان، در امتداد رود راین، از قلعه‌ها و برج و باروها و مناظر عکاسی کرد. از 239 داستان برادران گریم سرانجام 12 داستان را برگزید. پس از بازگشت، کارگاهی برای اچینگ در خانه‌اش بر پا کرد و تا پایان کار تصویرسازی در نوامبر سال 1969 نقاشی نکرد. در این مدت 80 تصویرسازی با تکنیک اچینگ پدید آورد اما دریافت که کتاب حجیم‌تر و پرهزینه‌تر از آنچه انتظار داشت می‌شود. بنابراین کتاب را به شش داستان با 39 تصویر محدود کرد تا شش داستان باقی مانده بعدا منتشر شود. اما جلد دوم کتاب هرگز منتشر نشد. هاکنی به این مجموعه می‌بالید زیرا آن را گام بلندی در پیشرفت تکنیک اچینگ خود می‌دانست. او توانست با هاشورزنی متقاطع، اضافه کردن لایه‌ای از موم و هاشور زدنِ دوباره به مشکی‌های غنی دست یابد. در ابتدا، هاکنی پیش از مرحله‌ی اچینگ‌ طراح‌ها را روی کاغذ می‌کشید، اما هر چه پیش رفت گرایشش به طراحی مستقیم روی صفحات مسی بیشتر شد تا به جلوه‌ای خودانگیخته و طبیعی‌تر دست یابد. هاکنی، به گفته‌ی خودش، در مجموعه‌ی «شش قصه‌ی پریان» تحت تاثیر ویتوره کارپاچیو، پائولو اوچلو و لئوناردو داوینچی بود. در این تصاویر همچنین می‌توان اشاراتی به آثار رنه مگریت و هرونیموس بوش یافت. نسخه‌ی جیبی کتاب، که انتشارات دانشگاه آکسفورد آن را منتشر کرد، بیش از ۱۵۰,۰۰۰ نسخه فروش داشت. از اصل تصویرسازی‌ها بارها در کشورهای گوناگون نمایشگاه برگزار شده است.

بام نقدو‌نظر

یاسمن شاپوری
بامداد موجانی