اغراق‌های هدفمند و اعوجاج جزیی
زهرا اکبری، از هنرمندان معاصر، در آثار طراحی خود با دقتی وسواس‌گونه به موشکافی جزئیات و پرداخت‌های ظریف سایه‌روشن می‌پردازد. او با تمرکز بر ابعاد روان‌شناختی درونی انسان، احساسات را از طریق تغییرات در پرسپکتیو و ایجاد اعوجاج‌های هدفمند در زوایای دید به شکلی ملموس به مخاطب منتقل می‌کند.
آثار او، که عمدتا روایتی از انسان هستند، تجربه‌ای بصری و احساسی ارائه می‌دهند که گاه نگاه مخاطب را از خود بازمی‌گرداند. تکرار خطوط، پترن‌های ریز و برخی عناصر فیگوراتیو، مانند دست در پیکره‌های انسانی یا اشیای مشخص در طبیعت بی‌جان، ابزاری قدرتمند برای تاکید بر مفاهیم درونی و روانی اثر به شمار می‌روند. در این میان، حتی طراحی خطوط نیز حسی از حرکت، ازدهام و خفقان را به مخاطب القا می‌کند؛ طوری که هر خط نه تنها ساختار بلکه بُعدی روانی و احساسی به کل اثر می‌بخشد.
اکبری در آثار خود از مداد بهره می‌برد و با تسلط بر سایه‌روشن، عمق و بعدی منحصربه‌فرد ایجاد می‌کند. اغراق در سایه‌ها و استفاده از طیف‌های خاکستری، در حالی که تمامی جزئیات را با دقتی وسواس‌گونه نمایان می‌سازد، از ویژگی‌های برجسته سبک او محسوب می‌شود. رویکردی که نزدیک به جنبش منریسم است و از طریق انتخاب زوایای دید خاص، اغراق‌های هدفمند و اعوجاج‌های جزئی، تجربه زیسته انسان در دنیای معاصر را به تصویر می‌کشد.
دست‌ها در آثار او به عنوان نمادی از تنش، صبر و اسارت، بیانگر احساساتی هستند که هر یک از انگشتان، قصه‌ای ناگفته از عمق روح و روان انسان را روایت می‌کنند. آثار اکبری نه تنها از لحاظ بصری تاثیرگذارند، بلکه مخاطب را به تامل و درگیری احساسی عمیق دعوت می‌کنند؛ به طوری که هر اثر همچون پنجره‌ای است به دنیایی متفاوت، جایی که احساسات، حرکت خطوط و ساختارهای ریز، زبان مشترک انسان و هنر را به تصویر می‌کشند.
بام طراحی
انیس تبرایی
