«کشتی‌شکسته‌ها» مجسمه‌های فرزانه حسینی در گالری یافته
کشتی‌شکسته‌ها اشاره‌ای به نجات‌یافتگانی است که دیگر نجات‌یافته نیستند. بدن‌هایی که نه به‌طور کامل از بین رفته‌اند و نه دیگر یکپارچگی سابق را دارند. آن‌ها در فضایی میان ویرانی و بازماندگی، در حدفاصل گذشته‌ای که به آن‌ها تعلق ندارد و آینده‌ای که به‌سختی می‌توان تصورش کرد، معلق‌اند. فرزانه حسینی با افزودن بال‌ها بر برخی از این پیکره‌ها تضادی میان نجات و سقوط خلق کرده است؛ آیا این بال‌ها استعاره‌ای از امکان رهایی‌اند یا ادامه‌ای بر نقص و ناتوانی؟
اما آنچه این آثار را در لایه‌ای دیگر معنادار می‌کند ترکیب مواد زائد و اشیای دورریخته‌شده با فرم‌های انسانی است. بطری نوشابه، شانه تخم‌مرغ و ته‌سیگار نه‌تنها مصالح فیزیکی این مجسمه‌ها هستند، بلکه استعاره‌ای از بدن‌هایی‌اند که در جهانی مصرف‌زده و بحران‌زده شکل گرفته‌اند. آن‌ها فقط بازماندگان کشتی‌ای شکسته نیستند؛ بلکه از همان موادی ساخته شده‌اند که روزی بخشی از همان کشتی بوده‌اند.
در این مجموعه، مسأله نه فقط بحران هویت بدن، بلکه بحران محیط زیست است؛ جایی که بدن و زباله دیگر از هم جدا نیستند، جایی که خودِ بدن همان زباله است. حسینی از این تناقض استفاده کرده تا تصویری بسازد که ما را وادار کند به این فکر کنیم که در جهان امروز کدام یک زودتر به زباله تبدیل می‌شود: بدن یا اشیایی که آن را احاطه کرده‌اند؟
- این نمایشگاه از تاریخ 12 تا 26 بهمن ماه 1403 در گالری یافته برگزار شد.
