درباره آثار علی ندایی
علی ندایی انسان را به‌عنوان سوژه اصلی در آثار خود برگزیده است. او در آثارش، انسان را نه تنها به‌عنوان موضوعی تصویری، بلکه به‌عنوان تجسمی از حالات روانی، حماسی و فرهنگی مورد کاوش قرار می‌دهد. آثار او عموما بر سطوح تیره و روشن شکل می‌گیرند، جایی که ابزارهای طراحی به‌صورت تک‌رنگ استفاده می‌شوند. این انتخاب آگاهانه از محدودیت در پالت رنگی، توجه بیننده را به فرم، حرکت و کنتراست شدید میان نور و تاریکی معطوف می‌کند و فضایی دراماتیک در آثارش می‌آفریند. خطوط نرم و روان در کارهای ندایی، به شیوه‌ای تکراری و رفت‌وبرگشتی اجرا می‌شوند، به‌گونه‌ای که نه‌تنها ساختار فیگورها، بلکه حسی از پویایی و جنبش را در سطح اثر ایجاد می‌کنند. این خطوط در صحنه‌هایی مانند سواره‌کاران یا نبردهای اسطوره‌ای، جنبه‌ای حماسی و داستانی به آثار می‌بخشند. کاراکترهای خلق‌شده توسط او، عموما با بدنی عضلانی و پرقدرت به تصویر کشیده می‌شوند؛ بدن‌هایی که از حافظه بصری هنرمند سرچشمه گرفته‌اند و بارها در آثار او تکرار شده‌اند. این تمرکز بر بدن انسانی و فرم تنومند آن، جایگاه ندایی را به‌عنوان یک هنرمند فیگوراتیو برجسته تثبیت می‌کند.
تکرار بدن‌های انسانی در آثار وی، نه‌تنها نشان‌دهنده علاقه او به فیگور انسانی است، بلکه به بعد روان‌شناختی این انتخاب اشاره دارد. در این آثار، بدن‌های قوی و عضلانی نه صرفا نمادی از قدرت فیزیکی، بلکه بیان‌گر کشمکش درونی انسان‌ها با نیروهای بیرونی و درونی هستند. از سوی دیگر، نمایش بدن‌های عضلانی و پرجزئیات، ریشه در علاقه ندایی به ثبت فیزیک انسانی در لحظات اوج دارد؛ لحظاتی که نیروی حرکت، احساسات و اندیشه در بدن بازتاب می‌یابد. خطوط اسکیس‌وار در آثار او، ابزاری هنرمندانه برای به تصویر کشیدن لحظات گذرا و پویایی بی‌وقفه است. این خطوط به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که حس همزمانی حرکت و تکرار را ایجاد می‌کنند؛ گویی هنرمند تلاش دارد نه‌تنها لحظه حال، بلکه بعد زمان را نیز در آثار خود ثبت کند. این نگاه، به آثار ندایی کیفیتی نزدیک به سبک فتوریستی می‌بخشد، سبکی که بر نمایش سرعت، حرکت و جریان زمان تاکید دارد. در آثار او، این حس فتوریستی با تاکید بر خطوط محیطی و بازنمایی حرکت در فیگورهای انسانی تقویت می‌شود.
علی ندایی در بسیاری از آثارش از روایت‌های اسطوره‌ای و تاریخی الهام می‌گیرد. نبردهای حماسی، سواره‌کاران و پویایی خطوط، همگی ریشه در تلاش او برای بازآفرینی صحنه‌هایی دارند که در آن‌ها انسان در مرکز قدرت، افتخار و کشمکش قرار می‌گیرد. این آثار نه‌تنها از لحاظ بصری تاثیرگذار هستند، بلکه به نوعی بیان‌گر دغدغه‌های انسانی و پرسش‌های بنیادین درباره قدرت، حرکت و هویت‌اند. یکی دیگر از ویژگی‌های برجسته آثار ندایی، مینیمالیسم در ابزارها و تکنیک‌های اوست. انتخاب آگاهانه تک‌رنگی در طراحی، به‌جای بهره‌گیری از رنگ‌های متنوع، نشان‌دهنده تمرکز او بر جوهره فرم و حرکت است. این رویکرد مینیمالیستی، همراه با جزئیات دقیق در خطوط و فیگورها، آثار او را به ترکیبی از سادگی و پیچیدگی تبدیل می‌کند.
بام طراحی
انیس تبرایی
