درباره آثار ناصر اویسی
ناصر اویسی سال ۱۳۱۳ در تهران متولد شد. او پس از فارغ‌التحصیلی از رشته حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در سال ۱۳۳۵ برای ادامه تحصیل در رشته هنرهای زیبا به ایتالیا رفت. او ديپلم هنرهای زيبا، نقاشی، سراميک، ليتوگرافی و طلاکاری را از رم در ايتاليا گرفته است.
اویسی در زمره پیشگامان جریان نوسنت‌گرایی و از هنرمندان جنبش سقاخانه به شمار می‌آید. او در سال‌های اولیه‌ی کار خود در چندین دوره از بینال‌های پاریس، تهران و ونیز شرکت کرد و برنده جوایز متعددی از جمله نشان طلای نمایشگاه بین‌المللی کمپیونه ایتالیا در سال ۱۳۴۷ و نشان طلای بینال ونیز در سال ۱۳۵۸ شد. زنان در نقاشی‌هایش پيش از آنکه زن باشند، نماد زن هستند و عجيب نيست که علاقه او به اسب در پیکر زن‌های نقاشی‌هایش اثر گذاشته‌اند. انحناهای بدن زنان و اسب‌ها گاه آنقدر به هم شبيه‌اند که به نظر می‌رسد زن و اسب در نظر نقاش دارای هويتی یکسان هستند. آثار ناصر اویسی هم‌اکنون در موزه‌های آتن، بارسلونا، بلگراد، بروکسل، رم، تهران، مادرید، نیویورک، پاریس، لندن، زوریخ، برلین و چند شهر دیگر نگهداری می‌شود. همچنین او در نمايشگاه‌های مشترک با دالی، پيکاسو، دوبوفه، فليکس و شاگال شرکت داشته است.
در صفحات نخست شماره ۸۶۹ نشریه اطلاعات بانوان سال ۱۳۵۲، اثری از ناصر اویسی به همراه بیوگرافی کوتاهی به چاپ رسیده است.
برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره هنرمندان جنبش سقاخانه به شماره نخست مجله پشت‌بام مراجعه کنید.
بام اسناد پژوهشی
گروه پژوهش پشت‌بام
