سرخ به رنگ از هم گسیختن
ردی از رنگ سرخ همه‌جا هست، گره‌خورده بر نقش اندام‌واره‌هایی انتزاعی؛ رنگ سرخی که گویی هم نماد خون است و هم عشق. از پیکره‌های در حال فروپاشی، تا فیگورهایی در حال بوسه. در تمام بیست نقاشی احسان ارجمند که بر دیوار گالری نگر به نمایش درآمده، رنگ سرخ جاری است.
آنچه در بیانیه هنرمند بر آن تاکید شده، تجربه‌ای است با محوریت «تن» و «کوششی برای درک مرز تن و محیط»؛ امری که در دوره اخیر در جنبش‌های اجتماعی و هنر امروز ایران موضوعیت یافته است.
سطوح و خطوط دولایه و چندلایه که پیشتر در آثار احسان ارجمند نمود داشته، در این مجموعه نیز مشهود است. سطوح رنگی انتزاعی به نقل از هنرمند، جرقه و شروع تولید آثار این مجموعه بوده و ساختار و شاکله اصلی آن‌ها را شکل داده‌اند. در مراحل بعدیِ تولید، طراحی‌ها به صورت بداهه و بدون پیش‌طرح بر این سطوح رنگی نشانده شده‌اند تا مجموعه «گره سرخ» را شکل دهند. پیکره‌های خطی، از هم گسیخته و متلاشی‌شده را چارچوب کلی و ترکیب‌بندی سطوح، انسجام داده‌اند و قوام بخشیده‌اند.
در میان آثار نقاشی‌های انتزاعی احسان ارجمند، می‌توان رگه‌هایی از کوبیست را نیز یافت. هرچند فضای انتزاعی بیشتری نسبت به آثار قبلی او دیده می‌شود.
عمده آثار مجموعه «گره سرخ» خطوطی بداهه، بیانگر و پویا است، در سطوحی منسجم و ایستا که از فاصله دور، نظمی ساختارمند را در ذهن متبادر می‌کند، اما با نزدیک‌شدن به این آثار، شکنندگی، تعلیق و درهم‌شکستگی فیگورها و اندام‌ها، آن نظم کلی را زیر سوال می‌برد.
ایده «تن» مفهوم جدیدی در آثار احسان ارجمند نیست. اما تفاوت این نمایشگاه یا این آثار در این است که «تن»ی که ارجمند در آثار قبلی خود به نمایش گذاشته بود، «تن»هایی منفرد، مجزا یا در تفسیر شخصی و از زاویه نگاه او بودند، این‌بار اما ارجمند در نمایشگاه اخیرش در گالری نگر «تن» را با ما(بخوانید مخاطب) شریک می‌شود. ارجاع مستقیمی به حافظه تاریخی می‌دهد، اشاره مستقیمی به لکه‌های سرخ دارد که هرکدام از این ارجاعات و اشارات در بطن خود معنای دور، اما برای ما آشنایی را متبادر می‌کند. «تن»های به نمایش درآمده در این نمایشگاه چیزی بیشتر از چند لکه و سطوح رنگی معنا می‌پذیرند. همزمانی که ارجمند پا فراتر از تجربه قبلی و در مسیر جدیدی تن را در یک اشل بزرگتر و جمعی‌تر می‌بیند، کلمه «ما» ابعاد بزرگتری از «تن» به خود می‌گیرد. «ما» در این چرخه، فرایندی طبیعی یا در در حالت خنده‌دار و تلخی، فرایندی غیر طبیعی را طی می‌کنیم. این چرخه را ارجمند در این نمایشگاه در شکل دیگری به نمایش گذاشته است.
بام گردی
آزاده مالکی
