آنکه قربانی می‌شود، آنکه قربانی می‌کند
جنگ نه‌تنها به‌عنوان رویدادی نظامی، بلکه به‌عنوان محصول تضادهای ایدئولوژیک و بحران‌های اجتماعی عمیق تحلیل می‌شود. من بر این باورم که جنگها اغلب بهانه‌ای برای پوشاندن بحران‌های داخلی جوامع‌اند و به نوعی خشونت نهفته در ساختارهای اقتصادی و سیاسی موجود برمی‌گردند. در واقع، این خشونت‌ها در قالب نظم جهانی، به‌ویژه در چارچوب سرمایه‌داری معاصر، جای گرفته‌اند و به‌طور سیستماتیک بازتولید می‌شوند. باید اذعان کرد که جنگ ابزاری در دست نظام‌های سیاسی است برای پنهان کردن نابرابری‌ها و تضادهای اجتماعی.
جنگها اغلب با ایدئولوژی‌های خاصی توجیه می‌شوند که به مردم تصویری ساده و قهرمانانه از طرفین درگیر ارائه می‌دهند. اما در واقعیت، جنگ بیشتر به نفع قدرت‌های سیاسی و اقتصادی است که از آن برای تثبیت موقعیت خود استفاده می‌کنند و اگرچه به‌ظاهر بر سر مسائل نظامی و امنیتی است، اما در لایه‌های زیرین، مسائل اقتصادی، نابرابری‌های اجتماعی و مبارزه‌های ایدئولوژیک واقعی انگیزه‌های اصلی جنگ را تشکیل می‌دهند.
این تحلیل در مورد جنگها، به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند جنگ ۳۳ روزه لبنان نیز قابل مشاهده است. جنگی که نه‌تنها به عنوان درگیری نظامی، بلکه به‌عنوان بخشی از تضادهای ایدئولوژیک و سیاسی در منطقه در نظر گرفته می‌شود.
و البته این مردم بی‌پناه هستند که قربانی این سیاست‌ها می‌شوند. عکس‌های این پست مربوط به جنگ ۳۳ روزه لبنان و از عکاسان مختلف است. این تصاویر، واقعیت‌های تلخ و ویرانگر این جنگ را به نمایش می‌گذارند و نمایانگر خشونت‌هایی هستند که از آنها به‌عنوان ابزاری برای بازتولید نظم سیاسی و اجتماعی موجود یاد می‌شود.
.
بام عکاسی
فرشید پارسی‌کیا
