درباره نمایشگاه آثار هما منصوری با عنوان «معجزه فرسوده» در گالری جاوید
هما منصوری در مجموعه اخیر خود به بازنمایی حافظه بصری از خاطره مناظر درختان، صخره‌ها، بناهای روستایی و چهر‌های کهنسال پرداخته است. او بدون هیچ الگوی از پیش تعیین شده‌ای، با ایجاد لکه‌های رنگی و طراحی روی آن، به دنبال ابزاری برای بیان هویت فردی در میان خطوط و سطوح متشکل از پارگی، پوسیدگی، پیری و فرتوتی است. در آثار وی گستره‌ای از تمهیدات متشکل از لکه‌های رنگی در اشاره به طبیعت و مناظر آن با طراحی تکمیل گردیده است. کنتراست موجود بین رنگ و لکه‌های تیره و روشن در راستای مضمون طراحی‌ها است. تنه‌های پر پیچ و خم درخت‌ها در تاریکی گرفتار شده‌اند و ناگاه در پی یافتن روزنه‌ای به نور، مسیر خود را تغییر داده‌اند.
همین رفتار در طراحی صخره‌ها نیز تکرار شده است. دره در عمق تاریکی است و در عین حال نمایی از نقطه‌ای روشن و پر نور را در بالاترین سطح نمایش می‌دهد. درخت به عنوان ابزار بیانی در مرز مشخص بین تیرگی و روشنی نمایی از نشان از بیان شخصی هنرمند دارد که انگار یکی شدن با طبیعت را دنبال می‌کند. جای‌گذاری عناصر طبیعت، چهره‌ها، ریشه‌های کهنسال و عناصری از این دست در جابه‌جای تصاویر به گردش نگاه و عمق و بعد تصاویر انجامیده است. از سوی دیگر در مواردی برخی چهره‌ها چنان از صخره و درختان بیرون زده‌اند که یادآور رخ‌نمون‌های نگارگری ایرانی است.
بام گردی
انیس تبرایی
