جوزف بویز در بایگانی اوتار ووله
بایگانی لوتار ووله (Lothar Wolleh) حاوی بیش از ۹۰۰ نگاتیو از جوزف بويز (Joseph Beuys) است. تعداد این عکس‌ها گواهی است بر دوره پربار همکاری این دو هنرمند در اوایل دهه ۱۹۷۰. این مجموعه که عکس‌های چهره بویز در گفت‌وگوها، در حال کار و آماده‌سازی چیدمان‌ها و اجراهای وی و همچنین عکس‌هایی از اجراهای وی و واکنش‌های برخی مخاطبان را در بر می‌گیرد، احتمالا غنی‌ترین مجموعه مستندنگاری از جوزف بويز توسط یک عکاس است.
یک اجرای خصوصی
در سال ۱۹۷۰ جوزف بويز تصمیم گرفت تا اجرای “فیلتز تی‌وی” (Filtz TV) یا “تلویزیون نمدی” را که برای اولین بار در سال ۱۹۶۶ در کپنهاگ اجرا کرده بود، یک بار دیگر بازآفرینی کند. این بار این اثر تنها برای دوربین‌های عکاس لوتار ووله و گری شوم (Gerry Schum) فیلمساز، صحنه‌آرایی و اجرا شد. ضبط آن در همان سال از تلویزیون آلمان پخش شد. توالی ۱۶ عکس منتخب ووله از این اجرا منحصر به فرد است. ویژگی روایی آن، وجه یک تصویر در قالب “چند تخته عکس” (پلی‌پتیک) به این مجموعه بخشیده، با این حال هر تصویر به تنهایی نیز – مطابق با برداشت‌های ووله از عکاسی – دارای مفهوم مستقلی است. این همکاری زمینه پرباری برای پروژه‌های سال‌های بعد فراهم کرد.
ابتکار ووله
لوتار ووله که از هنرمندان بسیاری عکاسی کرده، یکی از نمادین‌ترین عکس‌ها را از جوزف بويز گرفت که اکنون بخشی از مجموعه گالری تیت مدرن لندن است. او توانست با استفاده از بوم به عنوان پشتیبان، به ابعاد غیرمعمول ۲۳۳ در ۲۲۷.۵ سانتی‌متر برای این چاپ ژلاتین نقره‌ای دست یابد – که در آن زمان روشی نسبتاً نوآورانه بود. این عکس خاص بخشی از یک مجموعه بزرگ‌تر است که در سال ۱۹۷۱ آغاز شده بود. اوایل آن سال، لوتار ووله بویز و خانواده‌اش را در سفر به استکهلم همراهی کرد؛ جایی که قرار بود جوزف بویز اولین نمایشگاه موزه‌ای خود را خارج از آلمان و در موزه مدرنا برپا کند. ووله ایده به تصویر کشیدن هنرمند در حال کار و در طول برپایی نمایشگاه را مطرح کرد.
کتاب عکس‌های بویز
لوتار ووله در کتاب “عکس‌های استکهلم جوزف بویز” رفتار بویز در روند کار را به تصویر کشیده و درک نسبتا جامع و جالبی از روند کار این هنرمند را ارائه می‌دهد. این عکس‌ها همچنین منجر به یک ابتکار مشترک دیگر و انتشار کتاب به اصطلاح “زیر آب” شد که شامل ۵۱ عکس لوتار ووله، چاپ شده روی پی‌وی‌سی، به همراه یک اثر چندگانه از بویز بود. این پروژه به دلیل مشکلات فنی هرگز تکمیل نشد.
البته تعدادی از نسخه‌های کتاب وجود دارد؛ عکس‌های ووله روی پی‌وی‌سی عمر دوباره‌ای به عنوان “نسخه ۳ تنی” (۱۹۷۳) – اشاره به وزن کل ورق‌های در نظر گرفته شده برای صحافی به عنوان کتاب “زیرِ آب” – پیدا کردند. برخی از آن‌ها به صورت جداگانه توسط بویز “بازسازی” و مهر و امضا شدند. جوزف بويز همچنین یک اثر ترکیبی در یک نسخه محدود با عنوان “زیرِ آب” (۱۹۷۲) تولید کرد که شامل نسخه‌ای از کتاب لوتار ووله، ساخته شده از پی‌وی‌سی و یک مشعل فلزی بود که در یک حوضچه آب غوطه‌ور شده بود.
آنچه جوزف بويز و لوتار ووله را به هم مرتبط می‌کرد، درک گسترده و جامع آن‌ها از هنر به لحاظ برنامه‌ریزی و همچنین روند و ارائه مفهومی بود. تنوع غنی عکس‌های لوتار ووله گواهی بر رابطهی کاری منحصر به فرد بین این دو هنرمند است.
بام عکاسی
ترجمه: بهار وفایی
https://www.lothar-wolleh.com/en/stories/joseph-beuys-in-the-archives-of-lothar-wolleh
