درباره مجموعه “دگردیسی” دیور که توسط ماریا گرازیا چیوری بر اساس آثار فریدا کالو طراحی شده
دیور که نمادی از ظرافت فرانسوی است، به طور متناقضی پیوند عمیقی با فرهنگ پر جنب و جوش مکزیک ایجاد کرده است. شیفتگی دیور به مکزیک را می‌توان در اولین مجموعه او در سال ۱۹۴۷ یافت، که “مکزیک” نام داشت. حال پس از ۷۰ سال در ۲۰۲۴ شاهد یکی از ناب‌ترین مجموعه‌های دیور با الهام از مکزیک هستیم که توسط ماریا گرازیا چیوری (Maria Grazia Chiuri)، طراح و کیوریتور ایتالیایی طراحی شده. او این مجموعه را دگردیسی (Metamorphosis) نامیده است. تمام لباس‌های این مجموعه با الهام از داستان زندگی و آثار فریدا کالو، نقاش مشهور مکزیکی طراحی و اجرا شده‌اند. چیوری، فریدا را پروانه‌ای می‌داند که در حال دگردیسی است. زندگی و کار او نیز گواهی بر دگرگونی عمیق است.
فریدا مترداف تاب و تحمل بسیار در برابر رنج زیست خود است. زندگی و سرنوشت وی در هجده سالگی تغییر کرد؛ زمانی که در یک تصادف ویرانگر با اتوبوس جراحات شدیدی برداشت و بیش از سی عمل جراحی روی او صورت گرفت و در نهایت یک پایش قطع شد. این اتفاقات همراه با تجربه‌های سقط جنین و ناباروری و مصائب دیگر سرچشمه تحول هنر او شد. کالو که در بستر بیماری به خلق اثر از خود روی آورد، در طول ۲۸ سال، ۵۵ قطعه درون‌نگر خلق کرد که روایتی تلخ از نبرد او با دردهای جسمی و روحی بود. در فریدا زندگی و هنر به طور جدایی ناپذیری در هم تنیده شده است. او از طریق هنر و مد، ایدئولوژی و همچنین تجربه‌های شکست در ازدواج و ناتوانی‌های جسمی خود را دنبال کرد و نمایش داد.
مجموعه این فصل دیور از عکسی از فریدا الهام گرفته؛ عکسی که هنجارهای جنسیتی را درهم شکست. فریدا در نوزده سالگی جسورانه کت و شلوارهای سه تکه مردانه به تن می‌کرد و شیوه آونگاردی همراه با برجسته‌سازی ظریفی از زنانگی را نمایش داد که در زمان او در جامعه نادر بود.
از دیگر پوشش‌های مطرح او یک لباس صورتی به نام Tehuana است که پیوندی با عنوان “دگردیسی” دارد؛ استعاره‌ای به پنهان کردن کوتاه بودن پای راست نسبت به پای چپ فریدا از طریق لباس. او سعی می‌کرد توجه دیگران را از آسیب جسمی خود منحرف کند و از آن به بعد فقط لباس‌های Tehuana می‌پوشید که مجموعه‌ای از یک دامن بلند و یک بلوز نخی مزین به نقوش گلدوزی استادانه است.
در مجموعه دگردیسی مکزیک شاهد لباس‌های سنتی مایل به طرح رز هستیم که فریدا در سال ۱۹۳۲ به تن می‌کرد. پروانه، گل‌ها، طوطی و دیگر پرندگان نقوش اصلی گلدوزی شده یا الحاق شده روی لباس‌ها را تشکیل می‌دهند؛ پروانه در مکزیک نماد بازگشت روح اجداد و به نوعی نماد تجربه دگردیسی در طبیعت است. چیوری به این موضوع اشاره می‌کند که فریدا اولین کسی بود که برای بیان افکارش در مورد بدن خود در نقاشی‌هایش از کمد لباسش استفاده کرد. لباس‌ها و همچنین توجه به دنیای طبیعی و زمین مادر با ایده دگردیسی بخشی از پروژه او بود.
در این مجموعه نیز،ذ مانند بسیاری از آثار چیوری، شاهد توجه شاخص به صنایع دستی و تکنیک‌های شگفت انگیز صنعتگران توانا از جمله گلدوزی‌ها، نقره‌کاری و غیره هستیم. یکی از این صنایع تکنیک مکزیکی پپنادو (Pepenado) است، که طرح‌های گرافیکی و نقوش گلدوزی با دقت در بین نخ‌های تار مستقیما روی دستگاه بافندگی قرار می‌گیرد و زیبایی استادانه این پارچه‌های دستبافت را افزایش می‌دهد.
پایان رویداد رونمایی این مجموعه دیور، با اجرایی از هنرمند فمنیست مکزیکی، الینا چاوت (Elina Chauvet) که با چیدمان کفش‌های قرمزش درباره خشونت و خیانت علیه زنان مشهور شد در همکاری با چیوری طراح همراه بود. چشم‌انداز خلاقانه الینا چاوت با بیست لباس سفید که با نخ قرمز سوزن‌دوزی شده بودند، نمایان شد و همچون نمادی عمیق مسائلی درباره قتل زنان و خشونت بارز علیه زنان را بازگو کرد. این اجرا با قطعه موسیقی قدرتمند “آهنگ بدون ترس” (Canción Sin Miedo) اثر ویویر کوینتانا (Vivir Quintana) همراه بود.
#بام_طراحی_مد
یاسمن وهابی
