نیکولا الساندرینی (Nicola Alessandrini) هنرمند ایتالیایی، طراح گرافیک، تصویرگر و نقاش است. او علاوه بر طراحی روی کاغذ، مضامین مد نظرش را در قالب نقاشی‌های بسیار بزرگ بر دیوارهای شهر نیز به تصویر می‌کشد. این هنرمند تضاد و تقابل انسان معاصر و طبیعت را در تلفیق با ترکیبی از پیشینه بصری یونان و رم باستان، در آثار خود ارائه می‌دهد. موجودات تصاویر وی بازتابی از اسطوره‌ها و شخصیت‌های تاریخی را نشان می‌دهند که در پیکری ناقص گرفتارند؛ همچون انسانی با پوشش معاصر و نقابی از اسب تروا.
او اغلب با سرهم کردن اشیا، انسان‌ها و حیوانات، جاندارانی را در دنیای تصویری خود خلق می‌کند که در تضاد با هویت یکدیگر به زیستی یکسان در مجموعه‌ای عجیب‌الخلقه دست یافته‌اند. چهره‌ها اغلب پوشانده شده‌اند و یا مردمک چشم‌ها در حفره‌ای فرو رفته و با خطوط و سایه‌های غالبا عمیق و خشن ثبت شده‌اند. دهان‌ها به سختی به لبخند باز شده و اغلب دوباره به حالت اندوهناک خود بازمی‌گردند. بینی‌ها به طول یک لوله امتداد یافته و گاهی همان لوله با پیچ‌تابی به داخل گوش‌ها راه پیدا کرده‌اند و یا به‌جای اشک از چشم‌ها سرازیر می‌شوند. پیکرها با کنتراست بالایی از سایه‌ها عمدتا در تاریکی فرو رفته‌اند و ترکیب‌هایی همچون یادبودهای حاصل از کنار هم قراردادن اشیا و افراد، در یک درجه از اهمیت کنار هم قرار دارند؛ البته با پیوندی بالینی در روند پیدایش انسان معاصر. چنین است که اغلب آثار وی به همان اندازه که نمادین به نظر می‌رسند، به سوررئالیسم هم پهلو می‌زنند.
هنرمند با خمیر مجسمه، ماکت‌هایی از آثارش را مانند اتودهای طراحی‌هایش در نظر گرفته تا به بافت‌هایی از ابزار و اثر انگشت دست یابد. بافت‌هایی که مستقیما در طراحی‌هایش به عنوان روشی در شخصی‌سازی نمود پیدا می‌کنند. مجسمه‌ها به عنوان چیدمانی در کنار آثار وی به نمایش درمی‌آیند. سطوح، خطوط و لبه‌هایی تیز و برنده در آثار پیشین هنرمند در کنار بافت‌هایی خشن از خطوط مداوم مداد به‌کار رفته‌اند. سطوح تخت و یکدستی که با ابزار دیجیتال کار شده، رنگ‌هایی شفاف و درخشان را در خود جای داده‌اند. البته رنگ‌بندی آثار اخیر وی شامل اخرایی، سیاه و سفید است. خطوط و سطوحی که در هماهنگی با بوته‌ها و شاخه‌ها اغلب تیز و برنده هستند، عموما تک رنگ و سایه مانند به تصویر کشیده شده‌اند. هرکدام از عناصر معلق در فضا، بدون سایه‌ای زیر آن‌ها، جایی در تصویر را به خود اختصاص داده‌اند و حسی از سلاخی در برزخی خشن را تداعی می‌کنند.
بام طراحی
انیس تبرایی
