درباره آثار دبورا چپمن
دبورا لولو چپمن (Deborah Lulu Chapman)، هنرمند معاصر آرژانتینی است که در عرصه چاپ دستی و به ویژه شیوه مزوتینت فعالیت می‌کند. او در سال ۲۰۱۹ جایزه برتر فستیوال بین المللی مزوتینت روسیه را از آن خود کرد. او که از نوجوانی با طراحی آشنا بود، بعدها با مهاجرت به کانادا و تحصیل در رشته هنرهای زیبای دانشگاه کبک در سال ۱۹۹۰ و همچنین رشته اینفوگرافی در تحصیلات تکمیلی، به فعالیت خود در این رشته ادامه داد. کاربست روش منطقی و ریاضی‌وار فضاسازی آثار وی آمیخته با تخیل است. ترفندهای پرسپکتیوی و تعیین حدودی منحنی‌های معمارانه در دستان او پیوندی میان تخیل و واقعیت را عیان می‌کند.
معلق بودن اجسام سنگین و سازه‌های بزرگی همچون قلعه در فضا، درک ما از واقعیت اجسام، جاذبه و محیط اطراف را برهم می‌زند. اغلب آثار وی فضایی تاریک و نمایی از شبی بی‌پایان را به تصویر کشیده‌اند که به وسیله راکر مزوتینت و ایجاد خراش‌های متوالی در جهت‌های مختلف بر صفحه مسی ایجاد شده است. القای جنس مواد و ساخت‌وساز موجود در تمامی تصاویر نشانگر ممارست هنرمند در طراحی است. ایجاد سایه‌روشن و رسیدن به بافت مطلوب به وسیله ابزار برنیش (Burnish) در صیقلی کردن تدریجی صفحه مسی به‌وجود می‌آید، تا عمق کمتری برای نگهداری جوهر در بین نقاط صفحه مسی باقی بماند.
علاقه چپمن به بهره‌گیری از شکل‌های بنیادین در ساخت فضا، همچون بخشی‌هایی از بنا یا سازه‌های معماری به شکل استوانه، هرم و مکعب مستطیل نمایان شده است؛ حجم‌های پایدار و ایستا از ساخته‌های بشر با آجرهای منظم و تکرارشونده، اما بدون نمایش انسان در تصاویر. جزییات فراوان از سایه و روشن‌های متوالی در تداعی حجم‌های تو‌درتو، حسی از مسیر و دالانی بی‌انتها و بازگشت دوباره به ابتدای مسیر را القا می‌کند؛ گویی که هیچ راه خروجی نیست. انگار هنرمند این جهان را همچون زندانی می‌بیند که در آن گرفتار شده‌ایم. وجود کره و گوی با پرداختی از جنس فلز براق برای افشای محیط اطراف و انعکاس مسیر است. حضور حیواناتی مانند کلاغ یا جسمی که مسیر و سرنخ معما را از سرزمینی دیگر بر بیننده هویدا می‌کند، وجهی نمادین به موقعیت سوررئالیستی این تصاویر می‌بخشد. آثار وی طبیعت و فضای دلهره‌آوری را می‌نمایاند که هر یک از عناصر آن حاوی حسی از تخریب است؛ همچون ریشه‌های لخت درختان و دودی که به آسمان می‌رود. پروانه‌ها همچون فرمانروایانی هستند که قدرت را در دست دارند و گوی‌ها را در مسیر خود حرکت می‌دهند. ماهی به دنبال قطره‌ای آب اجزای بطری را از هم می شکافند. دنیا به پایان خود رسیده است و از انسان خبری نیست.
بام طراحی
انیس تبرایی
